About the artwork
Wim Oepts was een kunstenaar met veel herkenbaarheid. De vaak ‘vlakke’ composities, contrasterende kleuren en de spanning tussen het abstracte en figuratieve in het werk, zijn erg interessant. Doordat hij vond dat een schilderij nooit ‘af’ was, heeft hij slechts weinig gemaakt. In zijn atelier omringde hij zich met verschillende werken waar hij mee aan de slag was. Aan het begin van zijn carrière, was het Charley Toorop die de jonge Oepts aanmoedigde om te gaan schilderen. Desondanks jaren hierna, heeft Oepts in Zuid Frankrijk zijn eigen stijl weten te vinden. Pas in de jaren 60 wordt zijn werk echt erkend, omdat verzamelaars zijn werk aankopen.
In 2011 is een monografie en oeuvrecatalogus verschenen naar aanleiding van een tentoonstelling in de Rotterdamse Kunsthal. Mede door deze tentoonstelling is zijn werk onder de aandacht gekomen. Noemenswaardig is dat werken zijn opgenomen in museale collecties. Onder andere de volgende musea hebben zijn werk in de collectie:
– Het Stedelijk Museum in Amsterdam
– Gemeente Museum in Den Haag
– Museum Henriette Polak in Zutphen
Willem Anthonie Oepts was a Dutch painter, autodidact pur sang and famous by his many abstracted and sunlit landscapes he began to paint after World War II. His artistry can be divided into three periods, namely his Amsterdam period (1919-1931), a transitional period (1931-1938) and a French period (1938-1988).
Until 1935, he mostly painted dark street scenes and cityscapes of Amsterdam in a social-realist style. In 1938 he left for Paris where he had painting lessons from Emile-Othon Friesz and became acquainted with the work of Pierre Bonnard and André Derain. In the city of light he came to the conclusion that colour was the very essence of painting. After 1945 Oepts often worked with violet, bright yellow and cobalt blue, in search of a compromise between figuration and abstraction. In the early seventies his paintings reached their zenith. Oepts had been able to find the correct balance between monumentality and detail. His paintings have a distinctive character.
