Maxime Real del Sarte (Paris, 1888- Saint-Jean-de-Luz, 1954), was de zoon van beeldhouwer Louis désire Real en Marie Madeleine Real del Sarte. Hij was de neef van de schilderes Thérèse Geraldy en was ook familie van Georges Bizet. Maxime studeerde aan de École Nationale Supériore des Beaux-Arts in Parijs.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog diende hij ook in het leger en verloor zijn linker onderarm bij Verdun. Toch zette hij het beeldhouwen voort na de oorlog en ontving voor zijn werk "Le premier toit" de Grand Prix Nationale des Beaux-Arts in 1921. Hij werkte in een klassieke maar ook licht gestileerde stijl.

Hij werd bekend en kreeg veel opdrachten. Omdat hij zelf niet de beitel kon hanteren, nam hij beeldhouwers aan die precies op zijn aanwijzingen zijn ontwerpen uitvoerden. Zo heeft hij meer dan 50 monumenten ontworpen.

Daarnaast had hij een obsessie voor Jeanne d'Arc, hij was zeer katholiek en groot aanhanger van Jeanne d'Arc, hij richtte zelfs de organisatie "Compagnons de Jeanne d'Arc" op. Hij was daarnaast ook politiek actief en lid van de royalistische organisatie "Camelots du Roi", samen met Philippe d'Orleans, de hertog van Guise en de graaf van Paris. Hij heeft Jeanne d'Arc vele malen vereeuwigd (11x) en noemde zichzelf haar dienaar.