Jacques Boussard (Fr. 1915-1989) behoort tot de 2e generatie 'École de Paris'.
In zijn werk zijn duidelijk de invloeden van het impressionisme en het kubisme te herkennen. Hij was leerling van de kunstenaar Roger Bissière, tijdens zijn opleiding op de Académie Ranson.
Bissière was een belangrijke mentor voor Boussard, maar ook zijn eerste mentor op het college, Stanislas Rodrigue, was belangrijk voor hem. Hij heeft ervoor gezorgd dat Boussard naar de Académie Ranson ging. Stanislas Rodrigue was zelf oud-leerling van Gustave Moreau.
Toch heeft Jacques Boussard vooral zijn eigen richting bepaald, soms dwars tegen de stroom in.
Zijn stillevens werden in de jaren 50 steeds strakker, kubistischer, met sterke lijnen en hij gebruikte ook extra materiaal om er een soort constructie van te maken. Erg mooi overigens.
Hij heeft veel gereisd, vanaf 1931 tot 1966, hij bezocht Italië, Rusland, Europa, het Midden Oosten en de Verenigde Staten.
Hij heeft deelgenomen aan diverse Salons en geëxposeerd bij verschillende galeries. Zijn eerste solotentoonstelling was bij Galerie Eugène Blot in 1934, in 1935 werd Max Kaganovitch zijn agent en zijn vaste galerie tot de dood van Max Kaganovitch in 1974.
Daarnaast exposeerde hij in binnen en buitenland en nam meerdere keren deel aan een biënnale en andere internationale tentoonstellingen.
In 1954 ontving hij ook de Prix Bührle, een prijs die door de beroemde Zwitserse kunstverzamelaar Emil Buhrle in 1952 voor het eerst werd uitgereikt aan jonge veelbelovende kunstenaars.
Nog steeds wordt het werk van Jacques Boussard geëxposeerd, Musée l'Orangerie du Sénat in Paris heeft in 2015 nog een tentoonstelling aan hem gewijd. Zij hebben ook een werk aangekocht, hetzelfde geldt voor Musée Intercommunal d'Estampes, die hetzelfde deed in 2016.
Naast stillevens heeft hij ook prachtige landschappen gemaakt, als hommage aan het Zuiden, zijn kleurgebruik is dan lichter, frisser en de landschappen zijn ook hier haast abstracte kleurvlakken en toch heel herkenbaar als landschap.
Puur abstract heeft hij nooit willen werken, hij vond dat de lieflijkheid van de onderwerpen zelf dan teveel verloren ging.
