Tulipa Blue Parrot by Ron van Dongen
Scroll to zoom, click for slideshow

Tulipa Blauwe Papegaai 2005

Ron van Dongen

PigmentprintFotografische drukHahnemühle Foto Rag
50 ⨯ 40 cm
Momenteel niet beschikbaar via Gallerease

  • Over kunstenaar

    De eerste planten die van Dongen ooit in het leven zag, waren geen tulpen, maar tropische. Dat was in Judibana, Venezuela, waar hij in 1961 werd geboren als zoon van Nederlandse ouders; zijn vader was een telecommunicatieadviseur voor Royal Dutch Shell. Toen van Dongen zes jaar oud was, verhuisde het gezin naar Nederland, naar een huis omringd door tulpenvelden. Hij kreeg toen zijn eerste pakje zaden, goudsbloemen, en begon te tuinieren; maar door de middelbare school hield hij zich meer bezig met sport. Behalve het maken van een paar foto's met een oude camera die hij van zijn vader kreeg, maakte fotografie geen deel uit van Van Dongen's leven.

    Van Dongen kende zijn carrièrepad nog niet en studeerde biologie en gezondheidswetenschappen aan de Universiteit van Delft, in de veronderstelling dat hij les zou geven of zou werken in de volksgezondheid. Maar voordat hij zijn masterdiploma kreeg, wilde hij graag wat van de wereld zien. In 1983 vloog hij naar Chicago waar hij bij familie verbleef, Engels leerde en liberale kunstlessen volgde aan een kleine universiteit. Men was bezig met zwart-witfotografie, iets waar hij zich tijdens zijn reizen in had verdiept. Hij zegt: "Ik hield gewoon van het hele proces, en ik was zo onder de indruk van mijn leraar."

    Zij was evenzeer onder de indruk van hem. "Er is altijd een student in de klas die 'het krijgt'," zegt Lela Hersh, ASA, oprichter van Museum and Fine Arts Consulting, LLC in Chicago. "Die persoon staat altijd apart van alle anderen. Die persoon gaat altijd een stap verder dan de anderen. Hij stelt meer vragen."

    Na een paar jaar in Chicago ging van Dongen terug naar Delft om zijn diploma af te maken.

    In een studioverlichtingsklas ontdekte van Dongen de destijds modieuze en nu ter ziele gegane 4x5 Type 55 P/N Polaroid-film.

    Met de ambitie om serieus genomen te worden als fine-art fotograaf, oefende hij zijn fotografie op bloemen - onderwerpen die hij in eerste instantie "te frivool" vond voor iets anders. In dit persoonlijke werk maakten contrastrijke beelden plaats voor wit-op-wit en zwart-op-zwart.

    Toen hij de galerijen van San Francisco bezocht, zag hij fotografen afdrukken van hun werk verkopen en dacht hij: waarom ik niet? Een vriend suggereerde dat hij zijn bloemen probeerde, die hij nog steeds in zwart-wit fotografeerde. Met tegenzin deed hij dat, en al snel was hij aan het verkopen. "In het begin schaamde ik me een beetje om te zeggen dat ik een bloemenfotograaf ben," geeft Van Dongen toe.

    "Het feit dat hij al zijn onderwerpen laat groeien draagt bij aan de specialiteit van de prenten. Hij is van het begin tot het eind hands on. Dat is wat hij toevoegt aan het genre - zijn vakmanschap en toewijding."

    Van Dongen's eerste professioneel gefotografeerde bloemen pronken in weelderige boeketten. Hij zegt: "Ik streefde naar de rijke details en weelderige composities van de Nederlandse en Vlaamse schilders uit de Gouden Eeuw. Maar al snel ontdekte ik dat het gewoon te veel informatie was. Ik wilde iets eenvoudigers - me richten op een specifiek thema en een stijl ontwikkelen." Hij schakelde over op bloemenportretten van een enkele soort, waarbij hij grafische beelden maakte met weinig toonwaarden, en alleen in kleur fotografeerde voor de incidentele redactionele opdracht.

    In één opzicht is de presentatie van Van Dongen kunstmatig. De bloemen zijn duidelijk geënsceneerd, belicht en voorzien van achtergronden, naast de bewerking door het oog van de fotograaf bij het opzetten van de opname. Tegelijkertijd is er het gevoel dat deze werken een diepere waarheidsgetrouwheid waarnemen die voortkomt uit het vermogen van de kunstenaar om het specifieke onderwerp in een stilstaande, nauwkeurige observatie van de individuele details te plaatsen.