Alphonse Osbert (23 maart 1857 - 11 augustus 1939) was een Franse symbolistische schilder.
Hij volgde een opleiding aan de École des Beaux-Arts en zijn eerste passie was de grote Spaanse meesters, met name Jusepe de Ribera. Eind jaren 1880 vond er een verschuiving plaats van zijn academische stijl onder invloed van verschillende kennissen die geassocieerd werden met het postimpressionisme en het symbolisme. Osbert verliet het naturalistische schilderen ten gunste van een pointillistische techniek zoals die gebruikt werd door Seurat en Signac.
Ook geïnspireerd door Pierre Puvis de Chavannes en de symbolisten, koos hij ervoor om de weergave van onderwerpen uit de echte wereld te verlaten en ontwikkelde hij zijn eigen poëtische visuele taal. Zijn kenmerkende stijl bestaat uit spookachtige muzen in mysterieuze landschappen die baden in het bovenaardse licht van een zon of maan, weergegeven met overvloedig gebruik van de kleur blauw. In de jaren 1890 was hij verbonden aan Joséphin Péladan en zijn orde, de Kabbalistische Orde van het Rozenkruis.
Osberts latere werken omvatten een paar in opdracht gemaakte muurschilderingen, voor locaties zoals het Centre Thermal des Dômes in Vichy (1903 en 1904) en de kerk van Saint-Louis in Vichy (1915).[1] Een overzicht van zijn carrière getiteld 'Le peintre symboliste Alphonse Osbert', geschreven door Véronique Dumas, werd in 2005 gepubliceerd door CNRS.
