Over de kunstenaar
"Schilderen is een uiterst omslachtige en inefficiënte manier om ideeën en emoties weer te geven. Maar juist die omslachtigheid en de vele beperkingen van dit achterhaalde medium maken het zo intrigerend."
Kenne Gregoire ( Teteringen, 1951) studeerde in Amsterdam aan de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten. De Haarlemse schilder Otto B. de Kat was de belangrijkste leraar van Kenne op de academie en heeft hem vooral veel geleerd over compositie en kleur.
Hoewel de kunstenaar veelal zeventiende-eeuwse technieken gebruikt, waarbij kleuren glacerend worden aangebracht over een grisaille ondergrond, laat hij zien dat dat niet direct om een traditionele benadering vraagt. Zijn werken tonen een grote diversiteit aan onderwerpen.
De grootste uitdaging is het schilderen van de illusie, de suggestie dat objecten op het doek driedimensionaal zijn, zo stelt de kunstenaar. Een goed voorbeeld zijn de werken Memories en Clear Memories, beide trompe l'oeils van een kastje met verschillende objecten die elk een bepaalde herinnering symboliseren.
De gedetailleerde uitwerking en het licht donker contrast zorgen voor plasticiteit en diepte die driedimensionaliteit suggereren. Zo wordt de toeschouwer verleidt en het oog bedrogen. Bij een aantal van de stillevens van Gregoire is echter het perspectief zo vertekend dat de objecten en de achtergrond vanuit een verschillend perspectief lijken weer te geven. Hierdoor lijkt de kunstenaar de beschouwer bewust te willen maken dat we naar een illusoir stukje werkelijkheid, ingekaderd en slechts voortgekomen uit de fantasie van de kunstenaar.
In het oeuvre van Grégoire vinden we naast stillevens ook gebouwen, landschappen en theatervoorstellingen uit de Commedia dell' Arte. In deze contrasterende schilderijen zijn theatraal uitgedoste mensen te zien die eenzaamheid, vertwijfeling en verlangen verraden. Deze schilderijen zijn veel bonter van kleur dan de stillevens, maar ondanks hun kleurenrijkdom stralen de beelden niet alleen schoonheid, maar ook treurnis en verval uit. Zo is de kleding van de figuren in Openingsdans niet echt feestelijk meer, maar hangt het er wat slordig bij. Het licht is koel en donkere luchten zijn op de achtergrond zichtbaar. De vrolijkheid heeft een treurige en dreigende ondertoon gekregen.
Of het nu een stilleven is of een scene uit de Commedia dell' Arte, in alle composities is slijtage, verval en schoonheid te zien. De voorwerpen in de stilleven zijn nooit nieuw, de dingen zijn beschadigd, gedeukt en roestig, want zij zijn veel gebruikt en het leven is erover heen gegaan. Het zijn neutrale objecten, voor iedereen herkenbaar.
De oorspronkelijke ondergrond, zoals een oud tafelblad of een stel planken dringt meestal door in de schildering en wordt daarmee onderdeel van de compositie.
Om de voorwerpen een doorleefde indruk te geven gebruikt Grégoire ingehouden kleuren, die hij met grote technische vaardigheid aanbrengt. Het beoogde resultaat is het scheppen van schoonheid. Esthetiek vindt de kunstenaar belangrijk in zijn schilderkunst.
