Nico Heilijgers (Utrecht, 1964) studeerde aan de Academie Minerva in Groningen, waar hij les kreeg van gerenommeerde kunstenaars zoals Matthijs Röling en Diederik Kraaijpoel. Tijdens zijn opleiding stond de beheersing van techniek centraal, wat een blijvende invloed heeft gehad op zijn werk. Heilijgers' schilderijen vallen op door hun esthetiek, harmonie en sfeer, waarin het ongrijpbare en onbenoembare – een poëtische kwaliteit – de voorstelling boven het alledaagse verheft.

Zijn werk is sterk geworteld in de traditie van de klassieke schilderkunst. Hij verwerkt soms subtiele verwijzingen naar grote meesters uit de kunstgeschiedenis, wat zijn schilderijen een extra laag van betekenis geeft. In zijn stillevens zien we traditionele elementen zoals frisse citroenen, voluptueuze granaatappels en apothekersflesjes. Deze objecten worden niet alleen als individuele voorwerpen weergegeven, maar ook als kleurvlakken of accenten die de compositie bepalen. Abstracte elementen zoals vorm, kleur, ritme en materiaal spelen uiteindelijk de hoofdrol in zijn werk.

In de afgelopen jaren zijn Heilijgers' composities meer gestileerd geworden, met minder elementen en grotere lege vlakken die voor een gevoel van spanning zorgen. Zijn kleurgebruik is helderder en de verf wordt losser en sneller aangebracht, wat een energieke dynamiek oplevert.

Recent heeft de kunstenaar zich ook toegelegd op landschappen en stadsgezichten, die ruwweg in twee categorieën vallen: stads- en straattaferelen, vaak bevolkt door mensen en dieren, en natuurlijke landschappen, ruïnes en archeologische vindplaatsen. In deze laatste categorie ligt de nadruk op abstracte composities en subtiele lichtval, waarbij het landschap een bijna stillevensachtige kwaliteit krijgt. De invloed van de impressionisten is duidelijk merkbaar, vooral in zijn aandacht voor licht en de manier waarop kleur het licht vangt en weergeeft. Voor Heilijgers vertegenwoordigen zij de essentie van het schilderen.