De aquarellist Rudolf de Bruyn Ouboter werd ooit door zijn vriend, tijdgenoot en collega-schilder Kees Verwey getypeerd als de 'prins der aquarellisten'. Een uitspraak die voor zichzelf spreekt.

De Bruyn Ouboter werd geboren op 7 juli 1894 in Hulst. Later verhuist hij naar Den Haag waar hij in de leer gaat bij Bernard Schregel. Daarnaast bezoekt hij de tekenschool Bik en Vaandrager. De avonden brengt hij door met modeltekenen in Pulchri Studio. In 1922 gaat hij naar München waar hij leerling van de schilder Walther Thor wordt. Twee jaar later trouwt hij met Margot Mazel en datzelfde jaar vertrekt het jonge echtpaar naar Parijs. Ze verblijven daar een jaar lang in de Rue Gay Lussac, van waaruit de Bruyn Ouboter de Parijse academie La Grande Choumière bezoekt. Na Parijs volgt nog een buitenlands jaar: Italië Rudolf en Margot betrekken de oude villa van een bevriende schilder, vlak bij Florence. Maar De Bruyn Ouboter houdt niet van het felle zuidelijke licht. De grijze, Hollandse atmosfeer spreekt hem meer aan en binnen een jaar keert hij definitief terug naar Nederland. Terug in Den Haag volgt hij nog drie jaar lessen aan de Haagse academie.

Omstreeks 1931 doet De Bruyn Ouboter een belangrijke ontdekking: hij maakt een compositie van een klein sinaasappelboompje en een tinnen bord. Hij gebruikt.... aquarelverf. Het resultaat is zo overtuigend dat de terugkeer naar olieverf vanaf dat moment niet meer mogelijk is.

Zijn verdere leven heeft De Bruyn Ouboter aan de aquarel besteed. Kenmerkend voor zijn werk is de transparante lichtheid waarmee hij zijn onderwerpen schilderde. Dat waren meestal zaken die hem letterlijk en figuurlijk nabij waren. Voorwerpen in en om het huis zoals bloemen, glaswerk, de poppen van zijn moeder en het antieke ladenkastje. Maar ook zaken die zijn zoon en vrienden voor hem meebrachten van het dichtbij gelegen strand of soms van verre reizen. Zijn oeuvre bevat tevens verschillende portretten van zijn vrouw, kinderen en enkele goede vrienden. In al zijn schilderijen speelt het licht een grote rol. De aquarellen wekken vaak de indruk dat ze net zo luchtig zijn ontstaan als het lichtvoetige en ongekunstelde resultaat doet vermoeden. Het tegendeel is waar; De Bruyn Ouboter heeft zijn aquarellen altijd met de grootste inspanning tot stand gebracht. Daarbij trok hij bovendien het resultaat keer op keer in twijfel. Hij zei wel eens: 'Waarom ik ermee begon is me nog steeds een raadsel, maar ik moest het gewoon.'