Het was tijdens de Tweede Wereldoorlog dat Theo Wolvecamp begon te schilderen. Van 1945 - 1947 bezocht hij de Kunstacademie in Arnhem, Nederland, en kort daarna vestigde hij zich in Amsterdam. In deze periode was hij zeer geïnteresseerd in de Duitse en Vlaamse expressionisten en hij ontwikkelde al snel een eigen stijl van spontaan toegepaste symbolen.

Theo Wolvecamp was in 1948 medeoprichter van de Nederlandse Experimentele Groep en nam in die tijd ook deel aan de CoBrA-kunstbeweging, die in 1949 na een tentoonstelling in het Stedelijk Museum vertrok.

In 1951 zou Theo weer lid worden van de CoBra beweging en met de groep internationaal reizen. Er is echter niet heel veel van zijn werk uit deze periode is overgebleven. Dit komt omdat Wolvecamp vaak zeer kritisch was over zijn werk en veel van zijn eigen schilderijen vernietigde. Zijn stijl varieerde gedurende zijn carrière omdat hij voortdurend werd beïnvloed door andere schilders, zoals Pablo Picasso, Joan Miró en Kandinsky.

Theo Wolvecamp heeft zich nooit echt thuis gevoeld in de stad en werkte liever geïsoleerd. Zijn kenmerkende stijl, met zijn karakteristieke toegepaste vormen en kleuren, bouwt voort op de symbolische taal van de abstractie die hij in de CoBrA-periode ontwikkelde.

Pas in 1967 koos hij ervoor om met zijn werk naar buiten te treden, op een eenmanstentoonstelling in Arnhem. In de jaren die volgden is zijn werk op verschillende tentoonstellingen in Nederland en andere landen geëxposeerd.

Op 11 oktober 1992 overlijdt hij in Amsterdam, hij is dan 67 jaar.