Gestileerde menselijke vormen geven de kijker de ruimte om de identiteit van mijn figuren eigen te maken. De kracht waarmee deze organische beelden communiceren omarmt vooral het hier en nu. Elke sculptuur is tijdloos en menselijk. Sterk en teer tegelijk.
Geïnspireerd door verhalen van mijn ouders over een reis naar Zimbabwe ben ik in 1993 begonnen met het maken van keramische sculpturen. Tot eind 1998 stapelde zich Afrikaans beeld op Afrikaans beeld, maar begin 1999 maakte dat plaats voor meer abstract werk. De reden is dat ik gewoonweg meer fantasie kwijt kan in een abstract beeld. Dat klinkt wellicht raar, omdat we als mens gewend zijn om realistisch te fantaseren. In mijn optiek roept een beeld met alleen een mond, neus en een oog meer op. De kijker gaat dan toch voor zichzelf het beeld afmaken.
Sinds 2003 ben ik mij ook steeds meer gaan toeleggen op het vervaardigen van bronzen sculpturen. Mijn werken bestaan vooral uit abstracte sculpturen van mensfiguren en koppen. Kenmerkend zijn de gaten in de sculpturen. Zelf vind ik dat de beelden een bepaald gevoel met zich meedragen, waardoor iemand die erdoor geraakt is er voor altijd onlosmakelijk mee verbonden is. Er hangt, door de treffende lijnen en restvormen, als het ware een aura om de beelden dat bepaalde gevoelens oproept als geborgenheid, verliefdheid, treurnis en het loslaten van het materiële aardse bestaan, een soort hypnose.
Ik weet dat de meeste mensen mijn denkers treurig vinden. Echter ongelukkig ben ikzelf zeker niet en een glimlach vind ik te beperkt. Dag in dag uit ben ik bezig met mijn verslaving: druk in de weer met mijn beelden en alles wat daarmee samengaat, zoals materiaal regelen en exposities opzetten. HEERLIJK! Ik bouw de beelden op en vorm vervolgens de contouren in klei. Alle beelden worden met de hand vervaardigd en daardoor is ieder object uniek. Verrassend is dat het grondidee er uiteindelijk vaak anders uitziet, omdat het kleiwerk vaak anders uit de bakoven komt.
