Hij was een Nederlandse schilder geboren in Baarn. Volgens de RKD trouwde hij met de kunstenares Jo Bouman en werkte hij rond 1905 samen met Henri Boot in Haarlem. Hij was lid van de Kunstkring Haarlem en Kunst zij ons doel. Later in 1930 verhuisde hij terug naar Het Gooi waar hij lid werd van de Gooise Kunstkring.
De kunstenaar Herman Kruyder (1881-1935) behoorde tot de belangrijkste schilders van zijn tijd. Vanaf 1916 koos hij voor een zeer persoonlijke expressionistische stijl met vlakke velden, zware contouren en intense kleuren. Kruyders schilderijen variëren van betoverende, idyllische taferelen vol opgetogenheid over de schoonheid van de natuur tot nachtmerrieachtige taferelen die zijn eigen angsten en mentale depressies weerspiegelen. In de tentoonstelling waren vijftien schilderijen en 35 aquarellen te zien uit de grote collectie van het Frans Hals Museum De Hallen Haarlem. Daaronder waren één schilderij en vijf aquarellen die werden aangekocht uit de nalatenschap van Bella van Tussenbroek. Deze werken waren nog nooit eerder tentoongesteld.
Haarlem 1907-1919
Na een opleiding tot glas-in-loodschilder aan de Haarlemse School voor Toegepaste Kunsten (1900-1904) vestigde Kruyder zich in 1907 in Haarlem als autonoom kunstenaar. Hij kopieerde oude meesters in het Frans Hals Museum en was lid van diverse kunstenaarsverenigingen. Zijn ontmoeting met de schilder Henri Boot bleek belangrijk. Zijn streven om 'de essentie van de dingen' tot uitdrukking te brengen had een enorme invloed op Kruyder. In deze jaren schilderde Kruyder impressionistische bos- en weidelandschappen in de omgeving van Haarlem en Heemstede.
Vanaf 1916/17 wordt de invloed van nieuwe stromingen in de schilderkunst, zoals het expressionisme en het kubisme, zichtbaar. Hij ontwikkelde een geheel eigen expressionistische stijl met vlakke velden, zware contouren en intense kleuren. Volgens een recensie in 1921 had Kruyder 'de eerste plaats onder de modernen gewonnen'.
Heemstede en Bennebroek 1919-1926
Het leven van Herman Kruyder werd voornamelijk doorgebracht in de rust van plattelandsdorpen als Heemstede, Bennebroek en Blaricum. Daar vond hij zijn motieven: het dorp en de mensen, de dieren, de bomen en de bloemen. In de loop van de jaren twintig veranderde het karakter van zijn werk sterk. De aanvankelijk poëtische taferelen van mensen, dieren en de natuur worden steeds beklemmender. De angsten en depressies van de kunstenaar zelf worden duidelijk voelbaar in zijn werk.
Blaricum 1927-1934
In 1927 vestigde Kruyder zich in het kunstenaarsdorp Blaricum. Daar had hij veel contact met de schilder Leo Gestel en de kunstverzamelaar P.A. Regnault, die vanaf 1929 regelmatig werk van Kruyder kocht. Eind jaren twintig wordt zijn manier van werken steeds realistischer, soms bijna naïef, en doet hij denken aan de beroemde Franse kunstenaar Henri Rousseau. Het verontrustende karakter van het werk verdwijnt echter niet. Zo schilderde hij in deze periode een reeks grote dieren, waarvan de logge en vervormde vormen een sfeer van duistere passies uitstralen. Deze intense, vaak onbegrijpelijke beelden maken Kruyders werk uiterst persoonlijk. Het zijn beelden die een blijvende indruk achterlaten.
Hij stierf in 1935 in Amsterdam
