Literatuur: Avondblad, april 1927 (onvolledig gemerkt knipsel) ('Het is een klein blond meisje met een zacht gezichtje, waarin de blauwe oogen den diepen glans hebben van de viooltjes, het ruikertje dat ze voor de borst houdt. Zoo staat ze, op de fijne beentjes, rank en recht, met al het licht op haar blonde kopje, als tevoorschijn getreden uit schaduw en duister, in de kamer waar eenmaal haar kleine leventje ging tusschen haar olifant en haar lievelingspop, de rose kakatoe en het grijze konijn. Het is als een teeder en ontroerend sprookje, dit mooie schilderij, waaraan Jan Sluyters iets meegaf van het beste, het innigst-menschelijke, dat in hem leeft.'
Jan Sluijters werd in 1881 in Den Bosch geboren. Hij was de zoon van Gijsbertus Antonius Sluijters. Jan Sluijters zelf had drie kinderen genaamd Jan Sluijters (jr.), Lous Sluijters en Eliza Sluijters samen met M.F. van Cooten. Zijn schoonzoon was Jacob Kuijper en Kuno Brinks. Zijn schilderijen bestaan vooral uit kleurrijke naaktstudies, portretten, landschappen en stillevens.
Jan Sluijters onderscheidt zich, samen met Piet Mondriaan en Leo Gestel, als een van de echte pioniers van de Nederlandse moderne kunst. In zijn beginjaren experimenteerde Sluijters met veel verschillende stijlen. Na zijn bezoeken aan Parijs werd zijn stijl expressiever en behoorde hij meer tot het kubisme en futurisme.
Een bijzonder belangrijk onderdeel van zijn oeuvre zijn zijn luministische landschappen uit zijn vroege periode. Na zijn expressionistische periode in het dorpje Staphorst in 1916 begon Sluijters realistische portretten en naakten te schilderen.
In Nederland is een aantal straten naar hem vernoemd, waaronder een straat in de buurt van de naar 19e en 20e eeuwse Nederlandse schilders vernoemde straten in Overtoomse Veld-Noord, Amsterdam. Jan Sluijters overleed uiteindelijk in 1957 in Amsterdam.
Wij gebruiken cookies voor statistieken die ons helpen onze site te verbeteren. Door deze site te gebruiken, zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen, gaat u hiermee akkoord.
