Mijn carrière als schilder begon met wat men 'goedaardige dwang' zou kunnen noemen. In 1961 was ik een afgestudeerde student aan de New York University, Buffalo, waar ik een graad in literatuur en filosofie studeerde met als doel een baan in de uitgeverij of in een museum. Tot mijn verbazing vroeg de opleidingscommissie mij om een vorm van artistieke expressie in mijn scriptie op te nemen. Wat moeten we doen? Ik kon niet zingen of dansen. En hoewel ik enige blootstelling had aan studiokunst, wist ik ook niet zeker of ik kon schilderen. Ik had echter een aantal uitgesproken opvattingen over esthetiek en besloot dat ik de kans had gekregen om de diepte van die opvattingen te demonstreren.
Het resultaat waren 20 doeken die ik vervolgens aan de commissie presenteerde. Dit was mijn eerste solovoorstelling. Critici in New York City, waar ik later exposeerde, noemden mijn werk Abstract Expressionisme. Die stijl blijft mijn werk vormgeven, hoewel Japans onderwerp in de loop der jaren steeds meer een belangrijk element in mijn schilderkunst is geworden. Misschien is dit niet verwonderlijk, want naarmate ik ouder word, worden herinneringen aan gelukkige kinderjaren in mijn geboorteland steeds kostbaarder. Ondanks dat ik de helft van mijn volwassen leven in de Verenigde Staten heb doorgebracht, is deze weerspiegeling van de Japanse roots merkbaar geprononceerd. Inderdaad, als ik nadenk over een voltooid werk, heb ik vaak het gevoel dat ik na jaren van omzwervingen eindelijk thuis ben gekomen.
Hoewel onderwerp een belangrijk element is in mijn schilderij, begin ik er geen canvas mee. Ik begin met vrijblijvende, vrij vloeiende penseelvoering met elke beschikbare kleur. In dit stadium is mijn grootste zorg compositie, omdat ik geloof dat het dient als de formele dynamiek van alle kunst. Als u bijvoorbeeld het onderwerp van een schilderij verwijdert en de kleur in uw geestesoog wist, blijft er een boodschap over als de compositie sterk is. Daarom probeer ik in de beginfase van een schilderij een goede compositiebasis op te bouwen. Het proces is als het bouwen van een theaterpodium waar ik later zal optreden.
