Joël Moens de Hase (1959) woont en werkt in Brussel. Hij heeft een Master in Business en is actief in de vastgoedsector. Hij kreeg zijn artistieke opleiding aan La Grange des Champs (Braine L'Alleud) en de Academie van Ukkel.
Joël Moens maakt gebruik van de eerste grote technologische revolutie van zijn leven (de computer) en voedt deze met de tweede (het internet), om zijn fotomozaïeken te creëren. Zijn digitale kunst brengt hulde aan vrouwen: goddelijk, sensueel, creatief. Uit de complexiteit en drukte van het leven ontstaat een beeld dat gemakkelijk te begrijpen is en verwijst naar de rust en bevrijding van de verbeelding.
De achtergrond bestaat uit duizenden fotografische fragmenten van vrouwelijke rondingen. Op de voorgrond staat een beeld dat intensiteit uitstraalt, een symbool van intimiteit, een gezicht. De fotomozaïeken van Joël Moens de Hase kwamen voor het eerst op in 2011. Ze trokken al snel de interesse van een nationaal en internationaal publiek, en beiden waren zeer ontvankelijk. Deze digitale kunstvorm, een hedendaags alternatief voor pixelart en pointillisme, weet te verrassen en te verleiden door de originaliteit en esthetiek van het concept.
Zijn kunst weerspiegelt een gedigitaliseerde en hyperverbonden samenleving. Die duizenden foto's waaruit het werk bestaat, weerspiegelen de overmatige weergave van afbeeldingen, advertenties en erotische voorstellingen die ons dagelijks binnenvallen. Deze kleine foto's geven het kunstwerk diepte en een indruk van oneindigheid. Ze kunnen op twee manieren worden gelezen, afhankelijk van of de kijker naar de inhoud of naar de vorm kijkt.
In deze bijna obsessieve race om beelden dekt Joël Moens een breed scala aan verschillende bronnen: modefoto's of advertenties, postordercatalogi, elektronische tijdschriften, opvallende websites en nog veel meer. Tot nu toe heeft zijn zeer selectieve oog over meer dan 20 miljoen afbeeldingen gezworven om er 80.000 te kiezen, die hij één voor één heeft bijgesneden. Na deze oefening begon hij op een bijna lukrake manier te componeren, geholpen door de krachtige software die hij gebruikt en zijn invloed op het resultaat dat het oplevert, en herhaalde de bewerking totdat de rechthoekige deeltjes echt voor hem als geheel logisch begonnen te worden.
Maar hoewel de kunstenaar het grootste belang hecht aan het weergeven van de vorm en zijn esthetische kwaliteiten, is hij ook trots op het vermogen om te verrassen, te bewegen, te vervoeren, de zintuigen en verbeeldingskracht te ontketenen en het goddelijke of zelfs sublieme te creëren.
In het hart van zijn kunstwerken, het verlangen, de passie, de aantrekkingskracht van mannen op de vrouw...zijn vrouw. Degene die we stiekem verlangen. Degene die we subtiel benaderen, degene die ons van binnenuit verslindt. Dit verlangen, dat deel uitmaakt van het wezen van de mens, zijn menselijke conditie, zijn kleine dood zoals de filosoof zegt. En tegelijkertijd wordt het onderbewustzijn van elke man weerspiegeld door die duizenden kleine foto's waaruit de kunstwerken zijn samengesteld. De nobele kant van erotiek door deze vrouwen zonder gezichten die je uitnodigen om te dromen.
Maar ook de Vrouw met een hoofdletter W. De goddelijke vrouw en schepper, het vrouwelijke subject en/of object van verlangen. Maar ook de onafhankelijke vrouw. Degene die het recht heeft om zichzelf aan God te offeren zoals de non doet in “Aanbidding”. Het recht om moeder en minnares te zijn of noch het een noch het ander... Wat Joël Moens in zijn werk in wezen verbeeldt, is liefde en de diversiteit aan vormen die deze liefde kan aannemen.
Wij gebruiken cookies voor statistieken die ons helpen onze site te verbeteren. Door deze site te gebruiken, zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen, gaat u hiermee akkoord.
