Alfred Manessier was een niet-figuratieve Franse schilder, glas-in-loodkunstenaar en tapijtontwerper, die deel uitmaakte van de nieuwe Parijse School. Manessier werd geboren in Saint-Ouen. Zijn vader en oom studeerden beiden aan de Ecole des Beaux Arts in Abbeville. Zijn vader moedigde hem echter sterk aan om naar Parijs te gaan om architectuur te studeren, want het was een beroep dat volgens hem tot meer financiële stabiliteit zou leiden dan het schilderen. Hij had zich in 1929 ingeschreven in de architectuur, maar besloot in 1935 de overstap te maken naar de schone kunsten en te gaan studeren aan de Academie Ranson. Manessier had echter een hekel aan de school en bracht zijn vrije tijd door met het kopiëren van schilderijen van oude meesters als Rembrandt van Rijn, Peter Paul Rubens en Tintoretto in het Louvre. Tegen het begin van de Tweede Wereldoorlog neigden zijn schilderijen meer naar het kubisme en het surrealisme.
Manessier werd, samen met vijftig andere schilders, uitgekozen om de avant-garde te vertegenwoordigen op de Internationale Tentoonstelling van Parijs in 1937 in vervoerscentra door het schilderen van een muurschildering.
Nadat hij in 1938 met de schilder Therese Simmonet was getrouwd en zich voor de Tweede Wereldoorlog bij het leger had aangesloten, werd Manessier uitgekozen om zijn werk te exposeren op de tentoonstelling '20 Jonge Schilders' in Galerie Braun. In 1943 bracht Manessier een 3-daags bezoek aan het Trappistenklooster in Orne. Hij was diep geraakt door de monniken en hun levenswijze, hun band met de natuur en hun geestelijk wezen. Hij beschreef ze als zuiver en beschouwde ze als inherent tegengesteld aan de 20e eeuwse mens. Zijn periode van abstracte schilderkunst zou spoedig daarna beginnen.
Naast de schilderkunst begon Manessier te werken en te experimenteren met andere disciplines, wat ertoe leidde dat hij de opdracht kreeg om kostuums en decors voor theaterproducties te maken. In 1947 maakte hij glas-in-loodramen voor een kerk in Breseux en in 1949 maakte hij een wandtapijt voor een klooster. Deze andere disciplines kwamen in wisselwerking met zijn schilderijen en werden in de loop van zijn carrière beoefend.
In zijn naoorlogse periode creëerde Manessier Lyrisch Abstracte werken en toonde hij belangstelling voor Art Informel. Zijn werken bevatten religieuze betekenissen door middel van hun titels, symbolen en abstracte beelden.
Bij een bezoek aan Canada in 1967 inspireerden de uitgestrekte landschappen en grote hoeveelheden ongecultiveerde gebieden die bijna onaangetast waren door de westerse cultuur hem en lieten hem een diepere band voelen met de natuur.
Hij werd het slachtoffer van een auto-ongeluk in Loiret op 28 juli 1993 en stierf vier dagen later in het Source-ziekenhuis in Orléans.
