Bob Buys was een rasschilder, zoals dat heet, en kan gerekend worden tot de figuratieven en coloristen. Marquet, Matisse en Bonnard waren aanvankelijk zijn voorbeelden. Eind jaren veertig verliet hij het laat-impressionisme voor een grootsere opbouw der vlakken en een meer doorgaande werking van de lijn.
Hij schilderde en aquarelleerde portretten, interieurs, landschappen, haven- en stadsgezichten. Bob Buys werkte veel in Amsterdam, Parijs en vanaf de jaren vijftig in Bretagne maar vooral in Zuid-Frankrijk (Port Vendres) waar hij zich aangetrokken voelde tot de schittering van de kleur.
Zijn composities zijn verrassend en werken vaak ruimtelijk. Daarnaast zoekt hij naar eenvoud van middelen en naar constructieve soliditeit. In de jaren zestig weet hij de kleur nog meer op te voeren tot in het avontuurlijke. Het levert uiteindelijk gloedvol werk op dat tegelijkertijd een sfeer van weldadige rust oproept. Zijn schilderijen getuigen van een warme schildersvreugde en van groot vakmanschap.
Naast schilder was Bob Buys een geboren aquarellist, die alle voordelen van de waterverf wist uit te buiten. Hij houdt zijn bladen doorzichtig zonder dat deze in vorm en kleur ook maar iets van hun kracht verliezen.In 1945 was Bob Buys mede-oprichter van de Hollandse Aquarellistenkring.
In de kunstgeschiedenis richt de aandacht zich vooral op de kunstenaars die een voorhoedefunctie hebben vervuld. Daardoor hebben veel kunstenaars niet de aandacht gekregen die ze wel verdienen. Het is verheugend te zien dat er de laatste jaren een herwaardering plaatsvindt van een groep van schilders, die in de eerste helft van de 20e eeuw hebben gewerkt en die ieder op hun eigen wijze op de vele nieuwe stromingen die aan het begin van de 20e eeuw in de schilderkunst ontstonden, hebben gereageerd. Bob Buys neemt daarbinnen in Nederland een prominente plaats in.
