Wim Strijbosch (1928-1968) was een Nederlandse kunstenaar die vooral bekend werd door zijn lyrische expressie in zowel grafisch als vrij werk. Na de Tweede Wereldoorlog begon hij met een opleiding grafische vormgeving aan het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs, waar hij les kreeg van Mart Stam en Mark Kolthoff. Strijbosch ontwikkelde zich als aanhanger van zuivere abstractie en sloot zich aan bij de kunstenaarsvereniging Creatie, een groep die de zichtbare werkelijkheid afwees.
Zijn werk in de vroege jaren '50 toont invloeden van Paul Klee, met poëtische expressies van lijnen en kleur. Hij experimenteerde met geometrische vormen en ruimtewerking, waarbij hij vaak gebruik maakte van lijnen die elkaar snijden en vlakken creëren. Zijn composities waren vaak architectonisch van opzet en vertoonden soms illusies van diepte, die weer werden ontkracht door de nadruk op het platte vlak.
Naast grafiek en schilderijen was Strijbosch ook actief in andere disciplines. Hij werkte op de reclameafdeling van De Bijenkorf en ontving prijzen voor zijn grafisch werk. Hij maakte decorontwerpen voor toneelgroep Test en werkte samen met kunstenaars als Wim Crouwel. Vanaf 1954 was hij betrokken bij de oprichting van Liga Nieuw Beelden, een groep die streefde naar de integratie van architectuur en beeldende kunst. Zijn werk uit deze periode was vaak geometrisch geordend, maar altijd met een expressieve, handmatige benadering.
In de late jaren '50 begon Strijbosch meer te experimenteren met driedimensionale ruimtes, wat duidelijk werd in zijn monumentale werken en decorontwerpen. Hij bleef actief in verschillende bestuurlijke rollen binnen de kunstwereld tot zijn dood in 1968. Zijn werk blijft herinnerd om de expressieve kracht en de manier waarop hij vorm, kleur en ruimte gebruikte.
