Henry Caro-Delvaille

Henry Caro-Delvaille, een Fransman van Spaanse afkomst, was een belangrijke schilder van het sociale leven in het begin van de 20e eeuw. Zijn echte naam was Delvaille ("de la Vallée" in het Spaans), maar hij tekende Caro-Delvaille omdat zijn moeder, met wie hij een hechte band had, Caroline heette. Henry Caro-Delvaille was van kinds af aan nieuwsgierig naar kunst, observeerde zijn omgeving en tekende. Zijn moeder, een schrijver en dichter, was zijn eerste gids.

Na zijn studie van 1895 tot 1897 aan de Bayonne School of Fine Arts, was Henry Caro-Delvaille een leerling van Léon Bonnat aan de Paris School of Fine Arts. Hij exposeerde voor het eerst op de Salon de la Société des artistes français in Parijs in 1899. Hij werd lid van de Société nationale des beaux-arts in 1903 en zijn secretaris in 1904. In 1905 won hij de grote gouden medaille op de internationale tentoonstelling in München. Datzelfde jaar vertrouwde zijn vriend Edmond Rostand hem de inrichting van zijn villa in Cambo toe. Daarna werd hij bekend als portretschilder en kreeg hij tal van opdrachten. In 1910 werd hij benoemd tot ridder in het Legioen van Eer. Zijn schilderij is vergelijkbaar met dat van Carolus Duran (1837-1917), een beroemd schilder uit de belle époque.

Henri Caro-Delvaille emigreerde in 1913 naar de Verenigde Staten en vestigde zich in New York, op weg naar een meer art-decostijl. Hij was een centrale figuur in artistieke, literaire en muzikale kringen aan beide zijden van de Atlantische Oceaan, van Parijs tot New York. Veel van zijn werk is tegenwoordig aan de andere kant van de Atlantische Oceaan te vinden.