Jean Dufy

Jean Dufy (Le Havre, 1888 - Boussay, 1964) was een Franse schilder van de Parijse maatschappij, plattelandstaferelen, circussen, paardenrennen, podia en orkesten. Dufy werd in 1888 in Le Havre geboren. Zijn oudere broer Raoul was tien jaar ouder dan Jean en toen Jean in Le Havre's École des Beaux-Arts in opleiding was, was Raoul al een bekende kunstenaar die in Parijs werkte. Jean volgde zijn broer naar de hoofdstad in 1912, waar Raoul hem onder zijn hoede nam en hem introduceerde in zijn kring van postimpressionistische vrienden, waaronder Derain, Braque en Picasso.

In 1914 werd zijn eerste tentoonstelling georganiseerd, maar pas na de Eerste Wereldoorlog, toen hij in Montmartre woonde, kwam de karakteristieke levendigheid van zijn palet en penseelstreek naar voren met zijn iconische uitbeeldingen van musici en orkesten als Musical Fantasia (1927), en zijn latere Parijse stadsgezichten als Rue Royale (ca. 1950) en Ile de la Cité (ca. 1953-55). Zijn porseleinen ontwerp, Chateaux de France, won een gouden medaille op de Internationale Tentoonstelling van Decoratieve Kunsten in 1925. Dufy zou tot het einde van zijn leven terugkeren naar zijn geboorteland Normandië en periodes in Zuid-Frankrijk doorbrengen. Als jongeman had hij aan boord van de trans-Atlantische lijnboot La Savoie gediend als secretaresse en zijn afbeeldingen van de zee en de havens in werken als Terrasse Fleurie a Villefranche-sur-Mer (1926) behoren tot zijn beste werk.