Willem Anthonie Oepts was een Nederlandse schilder, autodidact pur sang en beroemd door zijn vele geabstraheerde en zonovergoten landschappen die hij na de Tweede Wereldoorlog begon te schilderen. Zijn kunstenaarschap is onder te verdelen in drie periodes, namelijk zijn Amsterdamse periode (1919-1931), een overgangsperiode (1931-1938) en een Franse periode (1938-1988).

Tot 1935 schilderde hij vooral donkere straatscènes en stadsgezichten van Amsterdam in een sociaal-realistische stijl. In 1938 vertrok hij naar Parijs waar hij schilderlessen kreeg van Emile-Othon Friesz en kennismaakte met het werk van Pierre Bonnard en André Derain. In de lichtstad kwam hij tot de conclusie dat kleur de essentie van de schilderkunst was. Na 1945 werkte Oepts vaak met violet, felgeel en kobaltblauw, op zoek naar een compromis tussen figuratie en abstractie. Begin jaren zeventig bereikten zijn schilderijen hun hoogtepunt. Oepts had de juiste balans weten te vinden tussen monumentaliteit en detail. Zijn schilderijen hebben een onderscheidend karakter.