Over de kunstenaar
Woldemar Friedrich (20 augustus 1846 in Gnadau, Saksen - 16 september 1910 in Berlijn) was een Duitse historische schilder en illustrator.
In 1863 begon hij zijn studie aan de Pruisische kunstacademie in Berlijn, bij Carl Steffeck. Twee jaar later ging hij naar Weimar, waar hij zijn studie voortzette bij Arthur von Ramberg, Charles Verlat en Bernhard Plockhorst. Tijdens de Frans-Pruisische oorlog maakte hij illustraties voor het wekelijkse familietijdschrift Daheim [de] en na de oorlog illustreerde hij Der französische Krieg von 1870/71, door Georg Hiltl [de]. Na een studiereis naar Italië keerde hij in 1873 terug naar Weimar, waar hij zijn tijd verdeelde tussen illustreren en decoratief schilderen; met name in het nieuwe kasteel, Hummelshain [de]. In 1881 aanvaardde hij een aanstelling als professor aan de groothertogelijke Saksische kunstacademie.
In 1885 ging hij naar Berlijn, om les te geven "tekenen naar het leven" aan de Academie voor Beeldende Kunsten. Daar bleef hij decoratief werk doen, in de koepel van het Staatstentoonstellingsgebouw. In 1886 werd hij bekroond met een kleine gouden medaille op de Große Berliner Kunstausstellung. Dit werd gevolgd door een reis naar India, waarna hij een reeks aquarellen en schilderijen maakte, evenals een geïllustreerd boek, Sechs Monate in Indien, met tekst van "E. von Leipziger".
Latere decoratieve schilderijen van belang zijn onder meer "The Diet of Worms", in het auditorium van het gymnasium in Wittenberg, de allegorische schilderijen in het Deutsches Buchhändlerhaus [de] in Leipzig, en een muurschildering voor het buurthuis in Niederbarnim, die de burgers toont van Bernau naar huis terugkeren, na het verslaan van de Hussieten in 1432.
Vanaf 1898 was hij als lid van de jury gedelegeerd om ontwerpen te kiezen voor de ruilkaarten die werden uitgegeven door het chocoladebedrijf Stollwerck. Zijn collega-juryleden waren onder meer Franz Skarbina, Emil Doepler en Bruno Schmitz, die partner was in het bedrijf.
Hij stierf in Berlijn op vierenzestigjarige leeftijd en werd begraven op de Kaiser-Wilhelm-Gedächtnis-Friedhof in Charlottenburg-Westend. Zijn graf is niet bewaard gebleven.
