Jacqueline Bozon (Helmond, 1 maart 1966) groeide op in Helmond (NB), waar zij nog altijd woont. In haar jeugd tekent ze graag en veel, maar de wereld van de kunst ligt op een andere planeet. Kunstenaar worden is voor haar dan ook onbestaanbaar, daar zit toch geen toekomst in, vindt haar vader. Geen kunstacademie dus voor Jacqueline, maar de PABO, die ze in 1988 succesvol afrondt. Toch, al staat ze met veel plezier voor de klas, het verlangen naar kunst laat haar niet meer los. Ze begint met wandschilderingen op kinderkamers; thuis schildert ze haar emoties op doek. Ze raakt steeds enthousiaster en leert zichzelf allerlei technieken waardoor ze al snel groeit in haar kunst.
Om die nog verder te ontwikkelen, gaat ze naar de Academie voor schone kunsten (B). In 2003 neemt ze een jaar onbetaald verlof om zich vol passie aan het schilderen te wijden. Als ze in 2005 is afgestudeerd aan de Academie, trekt ze de stoute schoenen aan en zegt na 17 jaar het onderwijs definitief vaarwel.
Sindsdien is ze intens bezig met schilderen, inspiratie opdoen, leren en studeren. Tijdens haar reizen raakt ze enorm geïnspireerd door verschillende culturen en door haar levenservaringen krijgt ze een eigen bijzondere kijk op het leven dat ze in haar doeken laat terugkomen. Motto in haar werk is “de kunst om te zien zonder te denken en niet denken dat men ziet”.
