Het werk van de Amsterdamse kunstenaar Jan Maris is bijzonder en zeer herkenbaar. Herkenbaar zijn de situaties die hij schildert maar ook zijn eigen ontwikkelde stijl en keuzes die hij hierin maakt. Dit maakt hem vanaf het eerste moment dat je het werk ziet een interessante kunstenaar.
Zijn fantastische techniek, eigen onderwerpen en die eigen stijl. Een schilderachtige en wellicht ook een melancholische, maar in ieder geval een ruimtelijke. Zijn werk biedt ruimte in letterlijke en figuurlijke zin. Je kunt dwalen in het werk en er je eigen fantasie op los laten.
Verlaten straten, steegjes, gebouwen. Steeds een spel van licht en schaduw. Vormen en vlakken, weerkaatsingen van licht op de stenen, schaduwen en kleuren. Bijzonder sfeervol en ruimtelijk, zeer gedetailleerd en toch los geschilderd. De kunstenaar gaat in zijn werk graag uit van ‘het reële’.
Zoals hij zelf zegt:
Ik vind het interessant hoe fragmenten van een beeld, omgezet in verfstreken, in samenhang een uiterst herkenbaar geheel kunnen vormen. Het creatieve proces bestaat uit het kiezen van het object, het bepalen van de uitsnede, het arrangeren, weglaten en soms toevoegen van elementen, en het omzetten van dit alles in verf.
Bekend van hem zijn de eerder genoemde straten, pleinen, stadsgezichten. Wellicht minder bekend zijn de stillevens die vanaf nu tot onze collectie behoren. In die stillevens vertelt de Amsterdamse kunstenaar een verhaal, een verhaal over kunstenaars, maar net zo goed een verhaal over vorm, compositie en kleur. Misschien is zo’n verhaal in die zin ook het verhaal over de kunstenaar ‘Jan Maris’ zelf.
