Monique Meij-Beekman (1963) schilderijen van lichamen en portretten in krijttinten, geschilderd op losse doeken.

Het eerste dat opvalt aan haar werk is dat het niet opgespannen is, het doek hangt losjes aan de muur aan een draadje. In de galerie met haar witte muren en grijze vloer hebben de elf doeken in grijs en bruintinten een immense impact. Zelfs als je de afbeeldingen nog niet kunt zien, maakt het werk al indruk.

Elke doek vertelt z’n eigen verhaal. De schilderijen van Monique Meij-Beekman maken iets los omdat zij de mens in zijn pure kwetsbaarheid uitbeeld.

Ze vindt het heerlijk om huid, botten, spieren, pezen, glans en plooien in al zijn details te schilderen –en dat doet ze technisch voortreffelijk - maar ze is tegelijkertijd een meester in het weglaten. De sfeer die ze hierdoor schept biedt ruimte voor eigen interpretatie.