Adolphe Jean Lachaud, geboren in Parijs (18e arrondissement) op 27 december 1889 en overleden in augustus 1952 in Brest, was een schilder, graveur, keramist en decorateur gevestigd in Bretagne.

Met een bachelordiploma in literatuur ging hij naar de Condorcet middelbare school in Parijs. Hij ontdekte Bretagne in 1908, tijdens familieverblijven in Pont-Aven. Hij was toen student aan de École nationale supérieure des Beaux-arts en vervolgens aan de Académie Julian.

Gemobiliseerd bij de luchtmacht in 1914, ging hij naar het front met de 44th Field Aerostation Company. Vervolgens werd hij als instructeur gedetacheerd bij het Amerikaanse leger. Hij ontving het Strijderskruis, de Verdun Herdenkingsmedaille en het Croix de Guerre.

Nadat hij in 1919 werd gedemobiliseerd, vestigde hij zich permanent in Bretagne, eerst in Nevez bij PontAven tot 1934. Hier woonde zijn broer Jacques Lachaud, een architect, die daar een molen kocht en restaureerde.

Zijn eerste houtsneden werden in 1921 tentoongesteld op de Salon d'Automne in Parijs, waarvan hij lid was, evenals op de Salon de l'art française independant. In 1923 produceerde hij zijn eerste keramiek in de aardewerkfabrieken Henriot in Quimper, onder het merk Saint Corentin voor gesneden vis.

Hij trouwde met Eugénie Mahévas in 1929 en vervolgens met Anna Consolat in 1941. In 1933 verliet hij de naam Adolphe en behield hij alleen zijn middelste naam Jean; zijn werken zijn nu ondertekend door Jean Lachaud.

Hij verhuisde in 1934 naar Quimper samen met zijn architect-broer Jacques Lachaud (1893-1973), een van de oprichters
van het Bretonse architecturale regionalisme. Hij richtte de Quimper Artistieke Unie op.

Hij werd in 1936 benoemd tot curator van het museum van Brest en organiseerde de redding van de collecties aan het begin van de oorlog van 1939-1945. Ook benoemd tot directeur van de Brest School of Fine Arts, het was als leraar en curator dat hij in 1952 een einde maakte aan zijn leven en carrière.