Francis Seymour Haden

Francis Seymour Haden (1818, Londen - 1910) was een Engelse chirurg, die beroemd werd als etser. Hij studeerde aan het University College in Londen en aan de Sorbonne in Parijs tot 1840. In 1842 trad hij toe tot het College of Surgeons in Londen. In 1843 en 1844 reisde hij naar Italië en maakte hij zijn eerste schetsen van de natuur. Haden was een autodidact. Tussen 1845 en 1848 bestudeerde hij portfolio's van prenten van een tweedehands handelaar genaamd Love, die een winkel had in Londen. Hij bestudeerde de werken van de grote originele graveurs Albrecht Dürer, Lucas van Leyden en Rembrandt. Haden's prentkunst werd gestimuleerd door zijn veel jongere zwager James McNeill Whistler. In 1855 werkten Haden en Whistler samen aan een serie etsen van de Theems. Hun relatie en project duurde niet lang. Haden werd de belangrijkste Britse exponent van de etskunst en zorgde voor de heropleving ervan in Engeland. In 1880 richtte hij de Royal Society of Painter-Etchers and Engravers op. Haden's eigen platen waren zeer individueel. Hij werkte het liefst direct op de plaat voor het onderwerp. Een catalogus van zijn werken werd begonnen door Sir William Drake en voltooid door Harrington in 1880. In latere jaren begon Haden ook met het graveren van mezzotint, met hetzelfde succes dat hij had bereikt in de zuivere etskunst en in de droge naald. Hij schreef een monografie over Rembrandt Het geëtste werk van Rembrandt: Waar en niet waar (1895). Hij ontving de Grand Prix van Parijs in 1889 en 1900 en werd lid van het Institut de France, Académie des Beaux-Arts en Société des Artistes Français. Hij werd geridderd in 1894.