Maurits Joseph Niekerk (11 september 1871, Amsterdam - 20 maart 1940, Parijs) was een Nederlandse impressionistische schilder van joodse afkomst die een groot deel van zijn carrière in België doorbracht.
Van 1887 tot 1893 studeerde hij aan de Rijksakademie en verbleef daarna enige tijd aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen. Tijdens zijn studies in Antwerpen bracht hij een bezoek aan Brugge, waar hij Valerius de Saedeleer ontmoette, die hem introduceerde in de kunstenaarskolonie in Sint-Martens-Latem.

Hij was onder de indruk van de omgeving en kocht een kleine boerderij in de buurt, waar hij tot 1903 woonde. Zijn schilderijen in deze periode waren echter zeer felgekleurd, in tegenstelling tot de donkere stijl van de Latemse school. Het waren meestal landschappen en stillevens, hoewel hij ook interieurs schilderde; vaak sloppenwoningen die door boeren en bedelaars werden bewoond. Zijn vriend Karel van de Woestijne schreef verschillende artikelen over hem voor Elseviers Geïllustreerd Maandblad.

Hij was ook kunstcriticus en schrijver, waaronder een opmerkelijk artikel met de titel Hulde aan E. Zola: een semiet over de zaak Dreyfus.

Hij reisde uitgebreid en bracht lange bezoeken aan Duitsland en Italië. In 1903 verhuisde hij naar Brussel en schilderde er scènes uit het stadsleven. Later verhuisde hij naar Parijs. Ondanks zijn lange afwezigheid in Nederland zijn veel van zijn werken te zien in het Museum Boijmans Van Beuningen en het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen.