A rare pair of Royal camel-guns or 'zamburak', formerly belonging to Maharaja Bahadur Singh of Ajmer 1857 - 1903

Onbekende Kunstenaar

HoutGoudMetaal
116 cm
Prijs op aanvraag

Zebregs & Röell - Fine Art - Antiques

• Over kunstwerk
  A rare pair of Royal camel-guns or 'zamburak', formerly belonging to Maharaja Bahadur Singh of Ajmer (1857-1903)
  Rajasthan, Ajmer, dated Samvat 1952 (1895 CE)
  
  Each cannon in polychrome wood and koftgari gold steel, inscribed 'Maharaj Shri Bahadur Singh Ji, Rajasthan Masuda Samvat 1952'.
  
  L. 116 cm (each)
  
  A zanburak, pronounced zamburak, is known in Arabic, Persian and Turkish as wasp, bee or hornet. ‘Zambur’ means hornet, and ‘ak’ is the diminutive - so ‘little wasp’. These swivel guns were carried by camels and were used by the Persians in the eighteenth century until their demise in 1849. In battle, the animals would be restrained on their knees and loaded as bombardiers, after which the weapons would be fired from atop their backs. Zamburaks were the Indian response to European horse artillery. However, the zamburaks were less mobile and thus less manoeuvrable than horse artillery. An Ottoman example of one of these guns mounted on a camel is illustrated by Marsigli in L'Etat militaire de l'Empire Ottoman in 1732. During the Sikh Wars (1846-1847 & 1848-1849), the speed of movement of the European horse artillery made the zamburaks useless. They were too slow, and their power was inadequate. They couldn’t catch up with the European horse artillery. That doesn’t, however, make them less impressive and frightening.
  
  Provenance:
  Maharaja Rao Saheb Bahadur Singh, Thakur of Masuda (reigned 1863-1903)
  Collection Davinder Toor, London
  
  Sources:
  Roy Kaushik, ‘Military Synthesis in South Asia: Armies, Warfare and Indian Society, c. 1740-1849’, in: The Journal of Military History, Volume 69, no. 3, 2005, p. 662
  Robert Elgood, Firearms of the Islamic World in the Tareq Rajab Museum, Kuwait, I.B. Tauris & Co. Ltd, 1995, p. 137-139
• Over kunstenaar

  Het kan voorkomen dat een kunstenaar of maker onbekend is.

  Voor sommige werken is het niet te bepalen door wie het gemaakt is of dat het is gemaakt door (een groep) ambachtslieden. Voorbeelden zijn beelden uit de Oudheid, meubels, spiegels of handtekeningen die vaak niet duidelijk of leesbaar zijn. Maar ook sommige werken zijn helemaal niet gesigneerd.

  Ook kunt u de volgende beschrijving vinden:

  •"Toegeschreven aan …." waarschijnlijk een werk van de kunstenaar maar niet zeker of gedeeltelijk

  •“Atelier van ….” of werkplaats van” een werk uitgevoerd in het atelier of atelier van de kunstenaar, eventueel onder zijn toezicht

  •“Cirkel van ….” een werk uit de periode van de kunstenaar die zijn invloed laat zien, nauw verbonden met de kunstenaar maar niet noodzakelijkerwijs zijn leerling

  •“Stijl van ….” of  “Volger van ….” een werk uitgevoerd in de stijl van de kunstenaar, maar niet noodzakelijk door een leerling; kan eigentijds of bijna eigentijds zijn

  •“Wijze van ….” een werk in de stijl van de kunstenaar maar van latere datum

  •"Na …." een kopie (van welke datum dan ook) van een werk van de kunstenaar

  •“Getekend…”,  “Gedateerd….”  of  “Ingeschreven” dan is het werk gesigneerd/ gedateerd/ ingeschreven door de kunstenaar. De toevoeging van een vraagteken duidt op een element van twijfel

  •"Met handtekening ...", "Met datum ...", "Met opschrift..." of “Draagt signatuur/datum/opschrift” dan is de handtekening/datum/opschrift toegevoegd door iemand anders dan de kunstenaar

Bent u geïnteresseerd om dit kunstwerk te kopen?