Robert Heindel (VS 1938 - 2005)
Achtergrond
Geboren in 1938 in Toledo, Ohio, waren tekenen en schilderen een natuurtalent dat hij instinctief wist na te streven. Op 16 jarige leeftijd schreef hij zich in aan The Famous Artists School, om uiteindelijk een van de meest gevierde afgestudeerden te worden. Terwijl hij de FAS-cursus per briefwisseling volgde, vond hij, zoals veel jonge kunstenaars, werk in kunstateliers, onder andere als stafkunstenaar bij Coen & Foger in Toledo. Deze vroege studio-ervaringen gecombineerd met de discipline die nodig is om de FAS-cursus te handhaven bleek een waardevolle opleiding voor wat een zeer succesvolle carrière in commerciële illustratie en later werken aan de tentoonstelling schema's voor de beeldende kunst galeries over de hele wereld.
Zijn carrière in de wereld van de illustratie bracht hem van Toledo naar Akron, Denver, Detroit en uiteindelijk naar een van de topagentschappen in New York. Zijn werk was in heel Amerika te zien in toonaangevende tijdschriften als TIME en Sports Illustrated, die op hun beurt de vraag en het bewustzijn van R.Heindel verhoogden. In deze periode van zijn carrière won hij verschillende prijzen, waaronder in 1982 The Hamilton King Award van The Society of Illustrators (New York); in 2011 werd hij postuum opgenomen in de Hall of Fame van de vereniging voor 'distinguished achievement in the art of illustration'. Werk uit deze periode kreeg ook een plaats in de collectie van The Smithsonian Institute, Washington D.C.
In 1983 werd hij voorgesteld aan de partners van een in Londen gevestigde galerie, hun connecties in de balletwereld waren sterk en zo werden deuren geopend. Het Royal Ballet in Covent Garden, Rambert Dance Company, London City Ballet en London Festival Ballet (later English National Ballet). Zo werd in 1985 een van de grootste ambities van de kunstenaar gerealiseerd, namelijk het organiseren van een eenmanstentoonstelling in Londen. The Obsession of Dance' werd geënsceneerd in The Royal Festival Hall en geopend door H.R.H. Prinses Margaret - Gravin van Snowden, en bestond uit een mix van 140 schilderijen, kleurstudies en schetsen. Heindel had zich zeker ondergedompeld in die nieuwe gevonden focus van waaruit veel van de bekende namen in het Britse ballet op het doek vertegenwoordigd waren; Sir Frederick Ashton, Monica Mason, Marguerite Porter, Merle Park, Anthony Dowell en Wayne Eagling - daarin de toenmalige huidige artistiek directeur van The Royal Ballet (Sir Frederick Ashton) en twee toekomstige houders van die gewaardeerde positie.
Van bijzonder belang was een pittige olieverf van Sir Frederick Ashton die werd geschilderd om het tachtigste jaar van de choreografen te vieren - het schilderij 'Sir Fred' bevindt zich nu in de collectie van The National Portrait Gallery, Londen.
Soms, tijdens de vermoeiende uren van de repetitie, is het laatste wat een danser nodig heeft een indringer met een schetsboek of een camera die alle beproevingen en geheime zorgen vastlegt die we allemaal hebben, terwijl we proberen het onmogelijke te bereiken. Robert Heindel is niet alleen een van de meest hoffelijke en charmante mannen, maar slaagt er ook in zichzelf te camoufleren in de studio en zijn 'spionage' ogen op de een of andere manier te verbergen. Veel stille foto's later, en nadat het magische proces in zijn atelier heeft plaatsgevonden, krijgt men niet alleen een waarheidsgetrouw beeld van zichzelf voorgeschoteld, maar ook een prachtige studie en opname van de privé-momenten die men dacht te hebben verborgen'.
Sir Anthony Dowell (Directeur, Koninklijk Ballet. 1986 - 2001)
Onder Heindel's publiek in The Royal Festival Hall was Andrew Lloyd Webber. Het enthousiasme van de componist voor de collectie leidde tot de vraag aan Heindel om te observeren en te schilderen wat de reeds gevestigde musical 'CATS' was. Daarmee werd een uitnodiging gedaan om de repetitieperiode te observeren voor wat een wereldwijd theaterfenomeen zou worden, 'The Phantom of The Opera'. CATS' bood de kunstenaar de mogelijkheid om dans en beweging in zijn onnavolgbare stijl vast te leggen met schilderijen als 'The Jellicle Ball' en 'Victoria, The White Cat'. Phantom' was een heel andere stelling - bijna puur muziektheater. Voor Heindel was dat de uitdaging, om de geest van 'The Phantom' te vatten. De resulterende reeks schetsen en schilderijen richtte zich bijna volledig op de twee hoofdpersonen, Sarah Brightman in de rol van Christine en Michael Crawford in die van The Phantom. De volledige collectie, twaalf maanden werk, werd in het voorjaar van 1987 tentoongesteld in The New London Theatre.
Als performer en als iemand die zich zeer bewust is van het werk dat in een productie voor het doek gaat, ben ik verward door de emoties die Robert's schetsen en schilderijen van The Phantom in mij oproept. Als ik ze bekijk, word ik getransporteerd naar een exact moment in de tijd dat ik me zo duidelijk kan herinneren. De schetsen zijn heel direct; misschien zijn ze daarom wel zo veelzeggend. De schilderijen zijn zeker theatraal, brengen sfeer en aanwezigheid over, het zijn voorstellingen op zich.
Michael Crawford -
Met de voltooiing van het Lloyd Webber-project had de kunstenaar besloten terug te keren naar de wereld van het ballet, want gelukkig had hij een uitnodiging ontvangen van het Monte Carlo Ballet. Na enkele reizen naar het Prinsdom werden de voltooide werken tentoongesteld in de salons van The Hotel de Paris waar Prinses Caroline in december 1987 de tentoonstelling 'L'Obsession de la Dance' opende. Twee van de kenmerkende schilderijen van de kunstenares maakten deel uit van die collectie; 'The Illumination' legde een danseres in het zwart vast tegen een zwarte rugdruppel, een lichtbundel die haar hoofd en schouders in dramatische stijl raakt. Het tweede schilderij, 'De Muur', bevatte vijf dansers aan de oefenbarre, geïsoleerd als individuen maar deel uitmakend van één harmonieus beeld. Ironisch genoeg werd geen van beide schilderijen in Monte Carlo verkocht en toch behoorden ze binnen enkele maanden tot de meest herkende en gereproduceerde.
De herfst van 1988 luidde de tweede grote tentoonstelling van de kunstenaar in The Royal Festival Hall in Londen in. Voor dit project had hij gekozen om een serie of werken te ontwikkelen uit een one act ballet 'The Garden of Eros' uitgevoerd door London City Ballet. Heindel was instrumenteel in de opdracht voor het ballet zelf, zijn vriend en voormalig directeur van het Royal Ballet, Marguerite Porter, choreografeerde het stuk. De onderneming gaf hem de mogelijkheid om een ballet te zien ontstaan van concept tot eerste nacht. Patron van het London City Ballet was in die tijd Diana, Prinses van Wales, die de voorname gast van de artiest was in The Royal Festival Hall.
Ik weet dat deskundigen uw werk met de grootste zorg behandelen, maar voor mij slaagt het er gewoon in om de geest van de dans als kunst te vangen.
Diana, Prinses van Wales
In 1990 vroeg het Schotse Ballet Heindel in het kader van de Europese Culturele Hoofdstad van Glasgow om hun gezelschap te observeren en op te nemen, achteraf gezien was de collectie een nieuwe focus en een die het meest persoonlijke van de uitstortingen op het doek was. Met het succes van zijn figuratieve werken uit die periode wilde Heindel 'voorbij' de pure menselijke vorm verkennen met behoud van een danslink. In de paar maanden die voorafgingen aan zijn serie 'Scottish Shadows' (Schots Ballet geïnspireerd werk) had hij geëxperimenteerd met schilderijen met de titel 'Floormarks'. In die schilderijen, zo'n twintig in totaal, onderzocht, legde hij vast en bouwde hij voort op observaties van werkelijke dansvloeren. Voor hem bevatten de houten planken een geschiedenis van alle dans en repetities die zich daarop hadden voorgedaan. De schaafwonden en schaafwonden, tapijtmarkeringen en lijnen werden verheven tot een voltooide kunstvorm, een schilderij dat op het eerste gezicht abstract leek, maar voor de uitleg. Met de ervaring van de 'Floormarks' fris gebruikte hij dergelijke apparaten om de volgende dansschilderijen meer diepgang en deels ook abstractie te geven. Bovendien begon hij stil te staan bij de schaduw van de dansers die door de schijnwerpers op de vloer voor hen werden geworpen en zo worden veel van de Schotse Balletwerken gedomineerd door sterke, donkere vormen die zich over de doeken uitstrekken. Achter deze silhouetten werd een verontrustende waarheid gehanteerd, want in die periode stierf de oudste zoon van Heindel, Toby, aan kanker. Die ervaring was diepgaand en had invloed op de schilderijen zoals die zich in de daaropvolgende jaren bleven voordoen. Het was de intens emotionele pas de deux 'Belong', uit het ballet 'What to do 'til The Messiah comes', uitgevoerd door het Schotse Ballet, dat Heindel's eigen emotionele toestand evenaarde. De resulterende werken 'Waiting For The Messiah' (I - IV) behoren tot zijn meest emotionele.
In 1992 werd de eerste solotentoonstelling van de kunstenaar in Tokio geënsceneerd, een introductie die opnieuw een grote impact zou hebben op wat hij in de daaropvolgende jaren creëerde. Wat Heindel bij dit eerste bezoek zag, liet hem graag meer zien. Een uitnodiging om de voorbereidingen, de repetitie en de uitvoering van zowel het Noh Theater als Kabuki te observeren was voor deze westerse kunstenaar eerder een eer. Zijn indrukken van de twee traditionele kunstvormen zouden de centrale suite vormen in wat zijn tweede grote Japanse tentoonstelling in 1995 was.
Begin jaren negentig stuurde een vriend Heindel een opname van een nogal ongewone productie 'Still Life' in The Penguin Café. Geïntrigeerd werd de kunstenaar vervolgens door Anthony Dowell uitgenodigd om zowel de repetities als de uitvoering van 'Still Life' te observeren tijdens de lente van het Koninklijk Ballet in 1993.
Het ballet weerspiegelt zoveel van het ecologische onbehagen van de huidige wereld binnen een kenmerkende structuur van beeld en geluid, puur spektakel! Het was perfect voor mij in de zin dat ik met behulp van dans andere zaken binnen mijn werk kon onderzoeken; de tedere kwetsbaarheid van soorten naast de wreedheid van de natuur. Ik moest denken aan scènes die ik had gezien op de Afrikaanse vlakten, waar de simpele feiten van het leven, de hofmakerij en de dood zo perfect in beeld zijn.
Exhibitions
The Stable Gallery – London, UK 1984
The Royal Opera House – London, UK 1985
The Royal Festival Hall – London, UK 1985/86
New London Theatre – London, UK 1987
Hotel de Paris – Monte Carlo, MC 1987/88
The Royal Festival Hall – London, UK 1988
The Royal Academy of Dance & The Royal Opera House – London, UK 1990
William Hardie Gallery – Glasgow, Scotland 1990
The Stable Gallery – London, UK 1991
The Halcyon Gallery – Birmingham, UK 1991
The Barbican Centre – London, UK 1992
Halcyon Gallery – London, UK 1993
Princes Square – Glasgow, Scotland 1994
The Obsession of Art – Heiloo, NL 1994
The Gallery in Cork Street – London, UK 1995
The Halcyon Gallery – Birmingham, UK 1995
The Gallery in Cork Street – London, UK 1996
The Obsession of Art – Heiloo, NL 1998
The Halcyon Gallery – Birmingham, UK 1998
The Gallery in Cork Street – London, UK 1999
The Obsession of Art – Bergen, NL 2000
The Halcyon Gallery – London, UK 2001
The Obsession of Art – Bergen, NL 2002
The Halcyon Gallery – London, UK 2003
Princes Square – Glasgow, Scotland 2003
The Obsession of Art – Bergen, NL 2003
The Halcyon Gallery – London, UK 2004
The Obsession of Art – Bergen, NL 2004
The Obsession of Art – Bergen, NL 2005
Princes Square – Glasgow, Scotland 2005
SOLO EXHIBITIONS IN USA
American Illustrators Gallery – Atlanta, GA 1979
Westport, West Gallery - Kansas City, MO 1980
The Vineyard Gallery – Dallas, TX 1981
The Smithsonian Institute – Washington D.C. 1981
The Vineyard Gallery – Dallas, TX 1982
Gallery One – San Francisco, CA 1983
Closson Gallery – Cincinnati, OH 1984
Closson Gallery – Cincinnati, OH 1987
Gallery at The Lincoln Center – New York, NY 1989
Fairfield University, CT, ‘Artist of The Year’ 1993
Circle Gallery – San Francisco, CA 1995
Richard MacDonald Galleries – San Francisco, CA 1998
Richard MacDonald Galleries – Laguna Beach, CA 1999
Richard MacDonald Galleries – San Francisco, CA 2000
Richard MacDonald Galleries – San Francisco, CA 2001
Richard MacDonald Galleries – Laguna Beach, CA 2002/03
SOLO EXHIBITIONS IN JAPAN
Takashimaya Gallery – Tokyo 1992
Hankyu Gallery – Tokyo 1995
Seibu Shibuya – Tokyo 1997
Mitsukoshi – Nagoya 1999
Mitsukoshi, Nihonbashi – Tokyo 1999
Mitsukoshi, Nihonbashi – Tokyo 2001
Shibuya Bunkamura – Tokyo 2002
Isetan – Tokyo 2002
Mitsukoshi, Nihonbashi – Tokyo 2003
Matsuzakaya – Nagoya 2003
Sakata City Museum – Sakata 2003
Hillside Forum, Daikanyama – Tokyo 2004
Matsuzakaya – Nagoya 2005
Museum collections
- The National Portait Gallery (Londen-UK)
- Glasgow Museums (Scotland)
- The Smithsonian Institute (Washington-US)
- Nagasaki Art Museum Japan
- Sakata City Museum of Art Tokyo
- White Lodge Museum, Richmond park, London (UK)
- The Norman Rockwell Museum Massachusetts US
- 2011 Hall of Fame (collection ’60s – ’70s)
Robert Heindel’s work features in the collections of:
Diana, Princess of Wales
The Royal Highness Prices Margaret
H.I.H. Price Takamado of Japan
SAS The Princes Caroline of Monaco
Lord Andrew Lloyd Weber. London
Lord Rothermere, London
Sir Anthony Dowell, London
Mr. Michael Crawford, OBE, London
Mr. George Lucas, SF (USA)
Mr. Cameron Mackintosh, London
Mr. Harold Prince, NY
Mr David Bintley , CBE, London
Ms. Sarah Brightman, London
Miss Darcey bussel, London
Miss Viviana durante, London,
Ms. Monica Mason, London,
Ms. Gillian Lyanne, London
Mr and Ms Hendriks the Netherlands
B.F. Goodrich company, Akron
Chrysler Cooperation, Detroit
Colombia Pictures, Los Angeles
Mr. and Ms van Zoelen, NL
Dow Jones Inc. NY
Ford motor Company. Detroit
Goodyear rubber company, Akron
Manufacturers Hanover Bank, NY
Phillips, Dallas
Quatar Oil Cooperation, NY
Reader Digest Inc. NY
Royal Festival Hall, Seth bank Centre, London
Sitmar Cruise Line, LA
The Grace Company, NY
The Ladd company, NY
Time Inc., NY
United Artists, NY
Royal academy of Dance, London
Art Obsession Inc. Japan
The Obsession of Art, NL
Halcyon Gallery, London
