HAARLEM AAN DE VOORAVOND VAN DE INDUSTRIËLE REVOLUTIE Staalgravure vervaardigd door W.C. van Baarsel naar het ontwerp van de Haarlemse landmeter Ferdinand Joseph Nautz (1785-1841). Later met de hand gekleurd. Afm. ca. 65,5 x 97,5 cm. Kadasterkaarten uit deze tijd werd gemaakt als basis voor het heffen van belastingen. Deze kaart van Haarlem werd echter in 1822 ook los uitgegeven en voor fl. 3,- verkocht als stadsplattegrond voor reizigers. Haarlem is aan het begin van de 19de eeuw in een diep gat terecht gekomen. Aan de randen van de stad heeft een grote kaalslag plaatsgevonden. Tussen de Voldergracht en de stadssingel is bijna alle bebouwing verdwenen. Ook aan de overzijde van het Spaarne lijkt de stad op een gebit vol gaten. Een belangrijke oorzaak van de verval was de dramatische achteruitgang van de textielnijverheid en bierbrouwerij, al eeuwen de belangrijkste pijlers waarop de Haarlemse economie rustte. "Straten waarin voormaals gelukkige huisgezinnen door den arbeid een eerlijk bestaan vonden, zijn geheel afgebroken en in groene velden herschapen. In alle straten, alwaar voorheen geklepper der touwen en het vrolijk lied der arbeid gehoord werd, heeft thans doodsche stilte de levendigheid vervangen", aldus C. de Koning in 1807/1808 in zijn vierdelige werk over de geschiedenis van Haarlem. Ons land kon de concurrentie met Engeland niet bijbenen. Daar werden inmiddels dankzij de invoering van de stoommachine, tegen lage kosten grote hoeveelheden textiel geproduceerd. In 1821 werd een begin gemaakt met de sloop van de noordelijke bolwerken ten oosten van de Kennemerpoort tot aan het Vrouwehek en ten westen van de poort tot aan de Nieuwegracht. Alleen de Kennemerpoort bleef gespaard, want ‘s nachts ging de stad nog steeds op slot en overdag posteerden zich commiezen voor de poort om accijns te heffen op tal van goederen die in de stad werden ingevoerd. Na de sloop van de bolwerken kreeg architect Jan David Zocher opdracht het vrijgekomen terrein in te richten tot een wandelpark, bedoeld om de stad een wat fraaier aanzicht te geven, in de hoop dat dit welgestelde Haarlemmers ertoe zou bewegen hun voorgenomen vertrek uit te stellen of op te geven. Het zou nog 17 jaar duren voordat Haarlem verboden is met het spoor en de trein de Industriële Revolutie in gang zet. Prijs: Euro 2.650,-
Van Baarsel werd geboren op 15 november 1761 in Utrecht. Zijn vader was Cornelis van Baarsel sr., een kruidenier uit Utrecht. Op jonge leeftijd verhuisde Van Baarsel met zijn gezin naar Amsterdam, waar zijn vader een kruidenierswinkel opende. Daar werd de jonge Cornelis ook opgeleid tot kruidenier, maar voelde zich niet op zijn plek en kon zijn creativiteit niet kwijt. Om zijn ware roeping te vinden, heeft Van Baarsel een aantal verschillende baantjes gehad. Zo heeft hij gewerkt in een lakenwinkel en bij een drogist. Omdat hij echter altijd aan het tekenen was en niet zijn aandacht bij de winkel hield, werd Van Baarsel door zijn beide werkgevers ontslagen. Vervolgens heeft hij een aantal jaren op zee vertoeft voordat hij zich helemaal op het tekenen storten.
Na Van Baarsels tijd op zee keer hij terug naar Amsterdam en trouwde hij met zijn jeugdliefde Dorothea Veelwaard. Zij kregen in 1791 een zoon, Willem Cornelis van Baarsel. Zijn vrouw Dorothea was familie van de bekende graveur Daniël Veelwaard. Haar familie herkende zijn talent en spoorde hem aan zich te laten omscholen tot graveur. Vervolgens ging hij in 1789 als zelfstandig graveur aan het werk en specialiseerde hij zich voornamelijk in het graveren van landkaarten. Zijn atelier bevond zich vermoedelijk op de Haarlemmerdijk.
Onder het bewind van Koning Lodewijk werd Van Baarsel aangesteld als eerste graveur bij het depot-generaal van de oorlog in Amsterdam en vervolgens ’s-Gravenhage. Na het vertrek van Koning Lodewijk omstreeks 1810 vertrok Van Baarsel naar Parijs om daar als graveur in dienst te treden bij het oorlog depot. In 1815 keerde hij terug naar Amsterdam om als graveur voor particulieren te werken.
Van Baarsel leidde zijn zoon Willem Cornelis van Baarsel op tot graveur en vanaf 1817 werd het werk uit het atelier van Van Baarsel voorzien van de signatuur ‘C. van Baarsel & Zoon.’ Na het overlijden van zijn vader in 1826 zette Willem Cornelis zijn atelier voort onder de naam W. C. Van Baarsel. Naast zijn zoon werkte Van Baarsel ook regelmatig samen met Cornelis Covens en zonen, en P. N. Tuyn.
Wij gebruiken cookies voor statistieken die ons helpen onze site te verbeteren. Door deze site te gebruiken, zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen, gaat u hiermee akkoord.
