Sven "X-et" Leonard Erixson (23 november 1899 – 17 mei 1970) onderscheidt zich als een baanbrekend figuur in de Zweedse kunst, gevierd vanwege zijn veelzijdige bijdragen als schilder en beeldhouwer. Geboren door Alfred en Mathilda Eriksson, werd hij verweven in een familie waarin de kunsten van generatie op generatie zouden floreren. Uit zijn huwelijk met Ingeborg Erixson kwamen twee kinderen voort die in de creatieve voetsporen van hun vader traden: Sverre Erixson, een kunstenaar geboren in 1932, en Irma. Erixson, een acteur geboren in 1937.

Erixsons pad naar artistieke erkenning werd gekenmerkt door toewijding en een rigoureus streven naar kennis. Hij begon zijn formele opleiding op 14-jarige leeftijd onder een meesterschilder, breidde zijn vaardigheden uit naar decoratief schilderen en omarmde een rol als tekeninstructeur aan Konstfack, de grootste universiteit van Zweden voor kunst, handwerk en design. Zijn educatieve reis leidde hem verder naar de prestigieuze Koninklijke Zweedse Academie van Beeldende Kunsten, waar hij niet alleen studeerde, maar later zijn wijsheid overdroeg als professor in de schilderkunst van 1943 tot 1953.

Zijn artistieke oeuvre is zowel breed als diep en legt landschappen vast met figuren, levendige stads- en haventaferelen, intieme interieurs en delicate bloemstukken. Erixsons palet putte uit een rijk scala aan invloeden, van de rustieke charme van middeleeuwse volkskunst tot de gedurfde invloeden van het Duitse expressionisme. Als vraatzuchtige reiziger vond hij eindeloze inspiratie in de landschappen en het artistieke erfgoed van Spanje en Zuid-Frankrijk, waarbij hij ijverig de werken bestudeerde van beroemdheden als Goya, Velazquez, El Greco, Paul Klee, Lovis Corinth, Gustav Klimt en Egon Schiele. hun oorspronkelijke instellingen.

Erixsons nalatenschap als een van de belangrijkste moderne schilders van Zweden staat buiten kijf; zijn werken sieren de collecties van grote Zweedse kunstmusea. Hij speelde een belangrijke rol bij de oprichting van de door kunstenaars geleide galerie 'Color and Shape' (Färg och Form) in 1932, wat een cruciaal moment markeerde in de Zweedse moderne kunstbeweging. Zijn opdrachten zijn talrijk en gevarieerd, waaronder de suggestieve fresco's van de Heilige Kruiskapel op de Woodland-begraafplaats in Stockholm (1938-1940) en het boeiende fresco in het stadhuis van Huddinge (1948-1949), dat zijn jeugdherinneringen op ingewikkelde wijze combineert met die van de stad. spoorwegerfgoed. Buiten het canvas kwam Erixsons creatieve geest tot uiting in theatrale decors, met name voor Garcia Lorca's "Blood Wedding" in 1944, en in zijn ontwerpen voor decor en kostuums voor "Aniara" in 1959, waarin zijn veelzijdige en fantasierijke benadering van kunst werd getoond.