Hendrik Dirk Kruseman van Elten, geboren op 14 november 1829 in Alkmaar en overleden op 12 juli 1904 in Parijs, was een Nederlandse kunstschilder. Zoon van de Alkmaarse notaris en makelaar Daniel Nicolaas van Elten en Elizabeth Frederica Kruseman (1805-1860), kreeg hij zijn opleiding van de Haarlemse schilder Cornelis Lieste (1817-1861) en studeerde hij van 1845 tot 1849 aan de stadstekenschool in Haarlem onder leiding van Jan Reekers. Hij specialiseerde zich in landschapsschilderkunst.
Kruseman van Elten woonde tussen 1853 en 1861 afwisselend in Amsterdam en Oosterbeek en reisde door Duitsland, Zwitserland en Tirol. Hij bracht ook tijd door in Brussel, waar hij lid was van de "Société d'Artistes Belges". In 1865 verhuisde hij naar New York, waar hij naam maakte als etser. Rond 1870 keerde hij kort terug naar Europa voor een reis door België, Duitsland, Frankrijk en Engeland. Na 32 jaar in Amerika te hebben gewoond, keerde hij in 1897 definitief terug naar Europa en vestigde zich in Parijs, waar hij in 1904 overleed.
Kruseman van Elten staat bekend om zijn landschappen, uitgevoerd in olieverf, etsen en lithografie. Het Rijksmuseum in Amsterdam heeft negen litho's van hem in bezit, waaronder afbeeldingen van historische landschappen zoals het Hunebed van Valthe. Marinus Heijl (1836-1931) was een van zijn leerlingen.
Voor zijn bijdragen aan de kunst werd hij benoemd tot ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw. Ter ere van hem is in 1937 de Kruseman van Eltenweg in Alkmaar vernoemd.
Zijn dochter, Elisabeth Frederica Kruseman van Elten, geboren in 1876 in New York, volgde in haar vaders voetsporen en werd ook kunstschilder.
