Loïs Hutton studeerde vanaf 1921 aan de Margaret Morris School in het Londense Chelsea, waar zij dansles kreeg van Margaret Morris en schilder- en beeldhouwles van John Duncan Fergusson. Ze begon kostuums te ontwerpen voor Margaret Morris en in 1924 richtte ze samen met Helene Vanel haar eigen balletgroep "Ballets Rhythme et Couleur" op, een dansgezelschap en uiteindelijk een theater in Saint Paul de Vence aan de Franse Rivièra. Ze hielden ook lessen in Parijs die werden bijgewoond door vele beroemde dansers uit die tijd.
Tegen het midden van de jaren dertig waren de namen van Loïs en Hélène op de lippen van de meest glamoureuze mensen in de wereld, van Dali tot de hertog van Windsor en Picasso. Zij waren openlijk minnaars en deelden hun bohemienleven met de kunstenaars, schrijvers en dichters die hen in Saint Paul de Vence bezochten - waaronder Fergusson en Morris, maar ook Man Ray, Picasso, Dali enz.
Vanel werd de minnares van George Leslie Hunter toen deze een studio in de stad had - hun affaire veroorzaakte zijn ineenstorting - in dezelfde tijd was Hutton de minnares van Edna St Vincent Millay, de Amerikaanse dichteres.
Het werk van Lois Hutton wordt bewaard in de collectie van de Fergusson Gallery en was het onderwerp van het boek Rhythm & Colour van Richard Emerson dat in 2018 werd uitgegeven door Golden Hare.
