Originele fotogravure van het schilderij Lente 1894

Lawrence Alma-Tadema

PapierAfdrukkenFotografische druk
35 ⨯ 47 cm
ConditionVery good
€ 550

Gallerease Selected

• Over kunstwerk

  Originele fotogravure van het schilderij Lente van Sir Laurence Alma Tadema. Gedrukt in 1894 op dik crème papier in een serie van 400 stuks door 'Photographische Gesellschaft' Beeldformaat: 15 cm bij 25,5 cm Papierformaat: 35 cm bij 47 cm De originele fotogravure toont een stoet van vrouwen en kinderen die een marmeren trap afdalen en felgekleurde bloemen dragen en dragen. Juichende toeschouwers vullen de ramen en het dak van een klassiek gebouw. Lawrence Alma-Tadema verbeeldde hier de Victoriaanse gewoonte om kinderen het land in te sturen om bloemen te verzamelen op de ochtend van 1 mei, of May Day, maar plaatste de scène in het oude Rome. Op deze manier suggereerde hij de grote oudheid van het festival door middel van architectonische details, kleding, beeldhouwwerk, en zelfs de muziekinstrumenten gebaseerd op Romeinse originelen. Het schilderij werd voor het eerst tentoongesteld in de Royal Academy in 1895 en kende een groot succes. De populariteit van het schilderij hield de volgende jaren aan en er was veel vraag naar afdrukken. Na een herdenkingstentoonstelling in 1913 verdween het schilderij van de kunstscène en het duurde tot 1970 voor het een comeback maakte. Het kwam terecht in de collectie van een zekere Mr. Funt, een Amerikaanse TV-persoonlijkheid/kunstverzamelaar, en het werd vervolgens in 1972 op een veiling aangekocht door het Getty Museum. In die tijd dacht men dat het de realiteit van het oude Rome weergaf en in 1974 kreeg het een ereplaats in de "Romeinse Villa" van het Getty. Het schijnbaar authentieke "Romanisme" van het schilderij was zelfs de inspiratiebron voor bepaalde scènes in Cecil B. De Mille's Hollywood productie van "Cleopatra" uit 1934. Nader onderzoek naar het onderwerp en de betekenis van het schilderij wijst echter eerder uit dat het een geïdealiseerde Victoriaanse voorstelling van de lente is, dan van een specifiek Romeins feest. Het tafereel, met een optocht van jonge mensen, bloemen en muziekinstrumenten, is een vreugdevol lentefeest. Het wordt wel vergeleken met de Romeinse lentefeesten: Floralia, Cerealia of Ambarvalia. De kunstenaar was wellicht geïnspireerd door beschrijvingen van het lentefeest ter ere van Ceres of Flora, zoals beschreven door de Romeinse dichter Ovidius. Het komt ook overeen met Victoriaanse meifeesten, waarbij jonge meisjes het platteland introkken om bloemen te verzamelen en die dan in een mooie optocht terugbrachten. Alma Tadema stelt het tafereel voor als een optocht in een feestelijke jubelstemming, en het was iets waarmee de mensen zich konden identificeren. Processies waren er in overvloed in het late Victoriaanse Engeland: recepties voor bezoekende staatshoofden, koninklijke huwelijken van koningin Victoria's kinderen/kleinkinderen, en in het bijzonder voor het vijftig- en daarna zestigjarig regeringsjubileum van de koningin. Hier is de achtergrond het oude Rome en slingert de stoet door glanzende marmeren gangen. Jonge meisjes dragen mooie bloemen of takken met knoppen of bloesem. Pijpers maken muziek. Anderen volgen met symbolische rituele voorwerpen, waaronder de dragers van een mooie kelk, een kist en een ivoren altaar. Opgewonden toeschouwers staan langs de weg. Deze prachtig gedetailleerde groepen figuren en de omringende Romeinse architectuur vormen de sleutel tot het schilderij. Lawrence Alma Tadema stond bekend om zijn glorieuze details; er wordt wel gezegd dat de composities van Alma Tadema de som zijn van zijn details. Als we goed kijken, zien we rijkelijk versierde zuilen en gedeeltelijke zuilen, volledige standbeelden die authentieke Romeinse beelden in zilver en brons nabootsen, fijn gedetailleerde natuurelementen, en bovenal, een oogverblindend feest van tere en toch levendige voorjaarsbloemen. De waarheidsgetrouwe architectuur van dit Tadema Rome heeft talrijke zuilen, bogen en balkons om bijna een decor te lijken. De kunstenaar had inderdaad een achtergrond in het maken van grandioze decors voor Shakespeare-stukken in de jaren 1880, die ruimschoots voldeden aan de Victoriaanse smaak voor spektakel. Tegen deze toneelachtige achtergrond van wit marmer, en de bleke, pastelkleurige kleding van de mensen, komen de felle kleuren van de bloemen en slingers goed tot hun recht. Het oog gaat van de ene kleurvlek naar de andere, en dan, in de verte, naar de rode muren van de "koninklijke loge", waar de kijker even stilstaat om een myriade van verfijnde details in zich op te nemen. De impact van het schilderij is het contrast tussen de levendige kleurrijke bloemen en het stralend witte marmer. Het zijn de bloemen die het belangrijkste detail vormen, een detail dat de bekende voorliefde van de kunstenaar voor bloemen weerspiegelt. De bloemen op de afbeelding zijn echter niet allemaal meibloesems; vele werden eerder gekozen om hun kleuren en symboliek dan om hun geschiktheid voor het seizoen. Een laatste detail geeft ons een inzicht in de Romeinse periode die Alma Tadema wilde uitbeelden in zijn viering van de lente: de inscriptie en het reliëf op de boog links in het midden van de afbeelding. De kunstenaar heeft de inscriptie overgenomen die gebeeldhouwd is op de Boog van Trajanus in Benevento, bij Rome, gebouwd ter herdenking van de opening van de Via Appia en voltooid tijdens het bewind van keizer Hadrianus (regeringsperiode 117-138). Dit doet ons vermoeden dat het decor van Lawrence Alma Tadema's vrolijke "Lente" het welvarende Rome van keizer Hadrianus is. Wie zegt dat kunst een zuiver visueel genot is? Dit gracieuze schilderij van de "Lente" is vol geurige lucht, je kunt bijna het vage parfum ruiken van de lieve knoppen van mei, je hoort de lichte zangerige muziek, je voelt de verwarmende stralen van de zon. "Zoals de zon de bloemen kleurt, zo kleurt de kunst het leven". Dit was het persoonlijke motto van de kunstenaar, en het idee is aanwezig in elke compositie van Lawrence Alma Tadema. De jonge Lawrence, of Lourens zoals hij oorspronkelijk heette, kwam oorspronkelijk uit Nederland en studeerde kunst aan de Koninklijke Academie van Antwerpen. In 1870 verhuisde hij naar Engeland waar hij zich permanent in Londen vestigde. Hij veranderde zijn naam in het meer Brits aandoende "Lawrence", en zijn Nederlandse afkomst wordt vaak over het hoofd gezien. Alma-Tadema's schilderijen genoten ook later populariteit, toen zijn grote panoramische voorstellingen van het Griekse en Romeinse leven de aandacht trokken van Hollywood. Bepaalde scènes in Cecil B. DeMille's film Cleopatra (1934) waren geïnspireerd op het schilderij Spring.
• Over kunstenaar

  Lawrence Alma-Tadema is een van de meest gerenommeerde romantische kunstenaars van het eind van de 19e eeuw in Groot-Brittannië. Hij is in Nederland geboren als Laurens Tadema, uit de familie van de stadsnotaris. Later, toen hij probeerde zijn plaats in de kunstwereld in te nemen, veranderde hij de spelling van zijn voornaam in het meer Engelse "Lawrence", en nam hij zijn middelste naam "Alma" op als onderdeel van zijn achternaam, zodat hij in de tentoonstellingscatalogi bij de "A's" zou worden vermeld.

  Als kind werd besloten dat Alma-Tadema de carrière van een advocaat zou voortzetten, maar op zijn vijftiende kreeg hij een geestelijke en lichamelijke inzinking. Hij werd gediagnosticeerd als consumptief, kreeg een korte tijd om te leven, en dus vrij om een leven van vrije tijd en plezier na te streven. Eenmaal aan zijn lot overgelaten, besloot hij kunst te gaan studeren, omdat zijn moeder in zijn vroege jeugd voor kunstlessen had betaald en het was een van zijn interesses. Hij herwon zijn gezondheid en studeerde in 1852 aan de Koninklijke Academie van Antwerpen, waar hij verschillende gerespecteerde prijzen won. Zijn eerste grote werk werd in 1858 tentoongesteld, en het won veel kritische lof, en creëerde een sensatie in de kunstwereld. In 1862 vestigde hij zich in zijn eigen atelier om zijn individuele carrière in de kunst voort te zetten.

  In 1869 verloor Alma-Tadema zijn vrouw van zes jaar aan de pokken. Hij was troosteloos en depressief, stopte met schilderen en zijn gezondheid ging achteruit. Op advies van zijn arts reisde hij naar Engeland voor een medische diagnose, waar hij werd uitgenodigd in het huis van een collega-schilder, Ford Madox Brown. Hier werd hij geconfronteerd met Laura Theresa Epps, die toen 17 jaar oud was, en werd hij verliefd op haar. Alma-Tadema maakte van het uitbreken van de Frans-Pruisische oorlog gebruik om naar Engeland te verhuizen, waar hij geen tijd verspilde aan het contacteren van Laura en het contracteren van haar in privé kunstlessen. Het was tijdens een van deze lessen dat Alma-Tadema een aanzoek deed, en ze waren kort daarna getrouwd. Alma-Tadema was 34 jaar oud en de bruid 18 jaar.

  Alma-Tadema bracht het laatste deel van zijn leven door in Europa en genoot van het voortdurende succes van zijn schilderijen. Als man werden zijn uitbarstingen van slecht humeur verlicht door zijn extraverte, warme persoonlijkheid en gevoel voor onheil. Als perfectionist en obsessieve arbeider vernieuwde hij ook een nieuwe nummeringstechniek, die het vervalsers moeilijk maakte om niet-originele werken door te geven. In zijn latere jaren, hoewel zijn artistieke productie wat afnam, genoot hij voortdurend succes en werd hij uiteindelijk een van de rijkste schilders van de 19e eeuw. In 1899 werd hij in Engeland geridderd.

  In 1912 reisde Alma-Tadema naar Duitsland om daar een behandeling voor een maagzweer te ondergaan en stierf in Duitsland op 76-jarige leeftijd. Na zijn dood werd zijn werk grotendeels genegeerd. Door de drastische veranderingen in de kunst zou Alma-Tadema's artistieke genialiteit pas in de jaren zestig van de vorige eeuw weer in de openbaarheid komen. Zijn nauwgezette werk werd sindsdien gebruikt als bronmateriaal voor tientallen Hollywoodfilms.

  

   

Bent u geïnteresseerd om dit kunstwerk te kopen?