22 december 1908 - 17 januari 1991
Geboren in Bergamo
Was een belangrijke twintigste eeuwse beeldhouwer van religieuze studeerkamer. Zijn achternaam, Manzù, is een afkorting in het Bergamo-dialect van de Italiaanse achternaam Manzoni.
Giacomo Manzù groeide op in armoede. Op elfjarige leeftijd werd hij van school gehaald door zijn vader, die hem in de leer liet gaan als houtsnijder, zodat hij kon bijdragen aan het schamele gezinsinkomen. Giacomo Manzù's talent voor beeldhouwen werd echter al snel duidelijk. In 1921 schreef Manzù zich in Bergamo in voor een avondcursus beeldhouwen. Zijn leraar, Ajolfi, nam de begaafde jongeman in dienst als medewerker in zijn beeldhouwerswerkplaats. Rond die tijd zag Giacomo Manzù het beeldhouwwerk van Aristide Maillol in een boek dat een blijvende indruk op hem maakte. Manzù besloot zelf beeldhouwer te worden en ging in 1929 naar Parijs. In 1930 vestigde hij zich in Milaan, waar hij vroege werken van hem tentoonstelde op de groepstentoonstellingen van de Galleria del Milione. In Milaan kwam Manzù ook in contact met de schilder en kunsttheoreticus Carlo Carrà.
In 1934 ging Giacomo Manzù naar Rome. In de Sint Pieter was hij onder de indruk van een glimp van de paus die tussen twee kardinalen zat - uit die blijvende indruk zou Manzù een van de dominante motieven van zijn levenswerk ontwikkelen. In 1937 werd Manzù's werk in Rome getoond in de Galleria della Cometa en Carlo Carrá schreef de tekst van de catalogus. Op de 21ste Biënnale van Venetië in 1938 kreeg Giacomo Manzù een eigen kamer om zijn werk te tonen. Tentoonstellingen volgden in Milaan, Parijs en New York. In 1940 werd Giacomo Manzù aangesteld als docent aan de Accademia di Belli Arti di Brera in Milaan, waar Marino Marini en Carlo Carrà ook deel uitmaakten van het onderwijzend personeel. Manzù bracht de oorlogsjaren door in Bergamo. In 1947 werd in het Palazzo Reale in Milaan een grote overzichtstentoonstelling van het werk van Manzù gehouden. Datzelfde jaar deed Giacomo Manzù mee aan een wedstrijd om de bronzen deuren van de Sint Pieter in Rome te ontwerpen. In de jaren die volgden werden talrijke tekeningen en ontwerpen voor hen gemaakt - in 1952 kreeg Manzù officieel de opdracht om "De Triomf der Heiligen en Martelaren" te creëren, maar kreeg pauselijke toestemming om een "Deur des Doods" te ontwerpen.
In 1954 gaf Giacomo Manzù les in beeldhouwkunst aan de Internationale Zomerschool van Salzburg, waar hij kennismaakte met Oskar Kokoschka. Hij ontmoette ook Inge Schnabel, een danseres, met wie hij later trouwde. In 1955 kreeg Manzù de opdracht om het hoofdportaal van de dom van Salzburg te ontwerpen. Op de 28e Biënnale van Venetië in 1956 kreeg hij opnieuw een eigen kamer. Talrijke andere onderscheidingen en onderscheidingen volgden. Giacomo Manzù stierf in Ardea bij Rome op 17 januari 1991.
